Drómasýki, þvílíkt bull.

Já og það var svo skrítið að á nákvæmlega staðnum sem talan var skrifuð á á gólfinu var ískápurinn settur,

gengurðu ekki bara í svefni?

Sorry en mér finnst langlíklegast að þig hafi verið að dreyma og að þú hafir sjálf teiknað töluna á gólfið. Ömurlegt samt að þú hafir verið rassskellt fyrir eitthvað sem þú gerðir þér enga grein fyrir að þú gerðir.

Þetta er mjög svipað því sem ég upplifði sem krakki. Var í mörg ár að sætta mig við að þetta voru líklega bara mjög raunverulegir draumar og fjörugt ímyndunarafl.

-----------------------------------------
I reject your reality and substitute my own.

þetta hefur samt ekkert með drómasýki að gera, held þú sért að rugla orðum. Meinaru kannski frekar svefnrofalömun? Sem er samt ekki líkt því sem þú skrifar, því þá hefur maður tilfinninguna að geta ekki hreyft sig; og fólk / hljóð í kringum mann.

En veisg thú eda einhver hér hvad hægt er ad gera í svona svefnroflömun ? Ég er í ferlegum vandrædum med thetta, stundum meika ég ekki ad fara ad sofa thvi mér finnst thetta svo hryllilega óthæginlegt. Getntd aldrei sofid à bakinu, tha gerist thetta um leid og ég sofna, en à tímabilum er alveg sama hvar eda hvernign ég sef, thetta gerist oft à nóttu, à theim tímabilum fordast ég ad sofa, ég heyri líka allskonar raddir og stundum görg og finnst ég vera vör vid hreyfingar í kringum mig og svona.

Fara til læknis?

Ég var svona frá því að ég var unglingur og fram eftir aldri. Hélt að ég væri orðin skyggn og var skíthrædd við að fara að sofa. Þegar ég lá einmitt helst á bakinu byrjaði að koma suð fyrir eyrun og þrýstingur (ég fann þegar þetta var að koma) og svo var eins og ég væri vakandi en að líkaminn lamaðist. Sama hvernig ég reyndi að hreyfa mig gat ég það ekki og vissi af mér allan tímann, skíthrædd. Á þessu stigi taldi ég mig alltaf sjá einhverjar verur.

Ég var líka alltaf að sofna við óþægilegar kringumstæður og hættulegar. Þegar þetta var orðið of mikið (að sofna t.d. þegar ég var að keyra) fann ég lýsingu á þessari drómasýki sem passaði mjög vel við mig.

Hinsvegar hætti þetta um það leyti, ég reyndar ræð ekki við það ef það sækir að mér þreyta þá sofna ég sama hvað ég geri en ég legg þá bílnum út í kant eða loka augunum í nokkrar mínútur. Steinsofna, byrjar strax að dreyma en er endurnærð eftir 5 mín. Þetta gerist þó mjög sjaldan núorðið.

Ég hefði gjarnan viljað vita að þetta væri sjúkdómur þegar ég var unglingur, þetta hljómar eitthvað svo fáránlega að þú ferð ekki beint til læknis og segir að þú lamist og sjáir fólk þegar þú ert að sofna :) Unglingur sem segist sofna hvar sem er fær heldur ekki mikla samúð.

Samkvæmt lýsingu á sjúkdómnum á þetta að versna held ég eftir því sem maður eldist þannig að ég hef líklega ekki verið með nákvæmlega þetta þó einkennin hafi verið þau sömu.

Ég var svona frá unglingsaldri og fram yfir tvítugt. Þetta hins vegar hætti þegar ég hætti því rugllíferni sem ég lifði.
Þetta var hryllilega óþægilegt ástand.

úff. Ég er sem betur fer ekki svona slæm, og komin mánuður síðan síðast. En þekki vel hversu óþægilegt þetta er, en hef því miður engin ráð.. nema koma reglu á svefninn, - sofa alltaf á sama tíma á sólarhring, vakna á sama tíma ..

Ég nefninlega hef mjög mikla reglu à svefni, nota ekki vímiefni eda àfengui og ekki nein lyf. Borda mjög reglulegs og hollt og æfi 4 sinnum í viku, samt kemur thetta stundum lída kannski tvær vikur à milli en svo kemur thetta í köstum og oft à nóttu. Hef einhvernveginn aldrei leitad til læknis útaf thessu, finnst eitthvad svo skrítid ad útskíra thetta fyrir fólki, Æ veit ekki afhverju.

systur minn var sagt af læknum að borða hollt, hreyfa sig og hugleiða fyrir svefn til að róa hugann. 

ég gleymi að henni var líka ráðlagt að hafa góða rútínu og fara að sofa á sama tíma á hverju kvöldi

fyrirgefðu.Held það sé ég sem veit greinlega ekki nógu mikið um þetta .. las núna að svefnrofalömun væri hluti af drómasýki :) Alltaf lærir maður eitthvað nýtt.

svefnrofalömun - það að tengingin milli líkama og hugar í svefni rofnar þannig að hugurinn vaknar og þig er enn að dreyma þó svo að líkaminn sé enn í REM svefni svo hann er alveg lamaður. Það útskýrir hvers vegna maður getur hreyft sig en er með fullri meðvitund. Það getur verið erfitt að anda vegna þess líka að líkaminn er lamaður og maður getur ekki dregið djúpt andann.

Svefnhöfgaofskynjanir - það að þegar þú ert í þessu ástandi, svefnrofalömuninni, sjáirðu ofsjónir. Það er vegna þess að þig er enn að dreyma þannig að þó þú sért með meðvitund þá er þig enn að dreyma.

Þessi tvö einkenni geta fylgt drómasýki en gera það ekki alltaf. Maður getur hins vegar upplifað svefnrofalömun án þess að vera með drómasýki og talið er að um 25% manna upplifi slíkt einhverntíman á ævinni. Svefnhöfgaofskynjanir geta fylgt svefnrofalömuninni en það er ekki algilt.

Það er yfirleitt ekki talað um svefnrofalömun sem sjúkdóm og ekki mikið hægt að gera svosem þar sem hlutir sem valda þessu yfirleitt eru svefnrugl, mikil þreyta, óreglulegur svefntími, áfengisneysla, kaffidrykkja, svengd, kvef, ef maður er of þyrstur þegar maður fer að sofa, stress, kvíði osfrv. en ég held að það sé þó hægt að fara á einhver lyf sem eru þá svipuð og prozac eða einhver svefnlyf sem geta gefið manni værari svefn.

einhver svefntruflun í gangi,, þú hefur gengið í svefni og skrifað töluna.

Hvernig útskýrið þið þá allt hitt fólkið sem hún talar um að hafa séð?

Sonur minn er að öllum líkindum með drómasýki (það er verið að reyna að staðfesta það) og hann sér fólk, ljós sem tala við hann, heyrir undarleg hljóð, gengur í svefni, dreymir mjög skrítna drauma og fær martraðir en telur sig vera vakandi o.s.frv.

Það getur fylgt þessu alveg hreint ótrúlegt rugl, ofskynjanir og skemmtilegheit.

litlir krakkar hafa mjög fjörugt ímyndunarafl og geta búið til nánast hvað sem er í huganum

Ég er svona líka nema ég sá ekki heldur heyrði sem krakki, dreymdi týnda hluti og óorðna hluti eins og atburði, samtöl og annað.

Mér fannst fáránlegt að þurfa alltaf að upplifa sumt tvisvar. Það var eins og verið væri að undirbúa mig undir eitthvað samtal, samskipti eða eitthvað annað.

Svo eitt sinn þegar ég var krakki þá dreymdi mig að hundinum okkar væri kalt, svo kalt að ég fór með sængina til tíkarinnar og vafði hana inn í sængina (í draumnum sko)en tíkin svaf í rými sem var fyrir framan herbergið okkar systra og svo vaknaði ég um nóttina skítkallt og fór að leita að sænginni minn en fann hana hvergi, réðst á systur mína fyrir að taka sængina og fela hana en mér datt ekki í hug að fara út fyrir herbergið.
Um morguninn kemur pabbi að vekja mig í vinnu og spyr svo hvað sængin mín sé að gera hér frammi á gangi og tíkin vel vafin innan í hana. Þá hafði ég gert þetta í alvörunni.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
Í dag er dagurinn í dag og á morgun kemur annar dagur

Jæja kannski drómasýki hjá okkur öllum systkinunum, sem vorum fædd, þegar við sáum öll sömu sýnina eitt kvöldið.

Vorum komin upp í rúm, sváfum öll fjölskyldan í sama herberginu, kjöftuðum alltaf mikið saman áður en við sofnuðum. Oft þurfti mamma að koma inn og sussa á okkur. Í þetta skipti opnaðist hurðin, enginn var í dyrunum, síðan opnaðist fataskápurinn og uppáhaldsbindið hans pabba sveif út úr herberginu í ca. 150 cm hæð. Þetta bindi hefur aldrei fundist eftir þetta. Hef spurt systkin mín eftir að við urðum fullorðin hvort þau muni þetta og jú við munum þetta vel öll.

Drómasýki er miklu meira en bara ofskynjanir milli svefns og vöku ( svefnhöfgaofskynjanir), sleep paralysis upplifanir og mjög raunverulegir og brjálaðir draumar. AÐAL einkennin eru endalaus óstjórnleg syfja og svefnköst allan daginn, og oftast mjög lélegur nætursvefn, og vöðvalömunarköst sem kallast cataplexy á ensku. En allir geta upplifað svefnhöfgaofskynjanir, sleep paralysis og meðvitaða drauma, hvort sem viðkomandi er með drómasýki eða ekki.