Einn erfiður 6 ára

Vera staðföst. Nei þýðir nei, ef þú hefur átt það til að gefa eftir þá heldur hann alltaf áfram að suða. Vera með fyrirfram ákveðinn skjátíma á dag, t.d. 30, 60 mín eða hvað hentar ykkur. Jafnvel tala við hann í upphafi hvers dags hvernig dagurinn verður og hvað verður í boði fyrir hann að gera. Sumarfrí eru oft erfið, skiljanlega, börn fara úr mikilli rútínu oft í enga og upplifa jafnvel smá rótleysi þegar þau þurfa sjálf að hafa ofan af sjálfum sér. 

Fyrirgefðu, ég las þetta svo hratt yfir, þú ert greinilega mjög staðföst :)

Ef þú ætlar að vera með ákveðinn skjátíma verður hann að vita það fyrirfram og helst sýnilegt, t.d. með klukku, eggjaklukku eða eitthvað. Ekki bara "jæja, nú er komið gott"

Hann vantar mögulega eitthvað skemmtilegt að gera sem er ekki tölva. Það virkar best á minn gaur að koma honum í annan leik. Viltu ekki fara í legó/viltu perla (minn 6 að verða 7 ára elskar að perla. Ég prentaði út perlaðar myndir af minions, Mario bros, Star Wars köllum og hann perlar út í eitt). Oft hjálpar að fá vin í heimsókn. Þá gengur oft betur að finna leik.

Já og ég er alveg búin að koma honum í skilning um að ef hann suðar endalaust um tölvuna eða fer í fýlu afþví að við slökktum á sjónvarpi/tölvu þá lengist tíminn þangað til hann má fara í þetta aftur.

Ég á einn fimm ára sem hljómar dáldíð líkt þínum. Það var alltaf allt í háa loft hérna þegar hann var 4 ára á heimilinu þar til við fórum að nota aðrar aðferðir á hann en áður. M.a. reyni ég að nota ekki oft orðið nei, heldur neita með jái... S.s. í stað þess að segja bara nei þá segi ég kanski já núna ertu búinn að horfa á sjónvarpið og þú mátt horfa aftur á morgun (eða eitthvað álíka sem er viðeigandi við hverja aðstæður).

Eins nota ég mikið eins og ein talar um að það sé allt fyrirfram vitað og helst sýnilegt. Og svo kemur viðvörun áður en tímin er búin, "núna eru 5 mínútur þar til tíminn er búinn", eða "þegar þessi þáttur klárast á að slökka."

Svo hjálpaði 1,2,3 aðferðin mér mikið til að fá hann til að stoppa óæskilega hegðun (óþekkt). Þá útskýrði ég fyrir honum af ef ég segi 3 þá er hann tekinn úr aðstæðum og svo leyft að jafna sig/hugsa málið í x margar mínútur inní herbergi.

Eins ef hann er mjög reiður eða æstur þá tek ég hann úr aðstæðunum og leyfi honum að jafna sig, oftast inní rúmi. Ég er lang oftast hjá honum á meðan, og útskýri fyrir honum hvaða tilfinningar þetta séu sem hann er að berjast við, játa að þetta eru raunverulegar tilfinningar sem vissulega eiga rétt á sér, en maður þarf stundum að læra að takast á við þær. "Já ég veit þú ert svekktur að meiga ekki horfa meira, það er svo gaman. En svo þarf að hætta því að þa er ekki gott að horfa of mikið. ..."


Þetta er svona undan og ofan af því sem við gerðum, kanski ekki auðvelt að útskýra mjög vel í stuttu máli.
Svo afþví við erum tvö (ég og maðurinn minn) í þessu að þá reynum við að halda okkur við að einn í einu dílí við hann ef svona kemur upp, en ef hinn aðilinn er sjálfur orðin mjög pirraður og að nálgast að reiðast þá skiptum við. S.s. svo að það sé ekki reitt foreldri að reyna díla við kolvitlausan krakka ;) heldur pollrólegur einstaklingur sem nær að róa barnið frekar þannig niður.

Allavega, lífið hérna á heimilinu er oft ansi líflegt (eigum 3 börn) en þessar aðferðir hafa hjálpað drengnum mikið að læra og skilja skapið í sér. En hann er bara 5 ára og á alveg sína daga, og við hin svo sem líka :D Gangi þér vel.

Minn var svona á þessum aldri fékk greiningu sem kallast mótþróaþrjóskuröskun er orðinn fullvaxta karlmaður og hagar sér enn svona ef hann fær ekki það sem hann vill