Ég veit að margir/flestir hafa þurft að flytja úr æskuheimilinu sínu einhverntímann, en ég er núna að fara að flytja með mömmu og kærastanum hennar úr heimilinu sem ég hef búið í nánast alla mína ævi, frá 4/5 ára aldri og er 19 ára núna. Ég sakna staðarins strax þó að við séum ekki einu sinni byrjuð að pakka. Ég hef nokkrum sinnum grátið mig í svefn við tilhugsunina að flytja frá heimilinu sem ég hef alist upp í, farið í gegnum alla leik-, grunn-, og menntaskólagöngu hérna og margt fleira. Venjulega tekur maður heimilinu sem svo sjálfsögðum hlut og hugsar ekkert sérstaklega útí það en þegar þú getur talið dagana til flutninga með fingrum beggja handa breytist einhverveginn allt. Maður rifjar upp allar minningarnar og hugsar um hvert smáatriði í íbuðinni. Fannst ykkur mjög erfitt að kveðja æskuheimilið ykkar?
T.M.O | Ég var flutt að heiman þegar æskuheimilið var selt en ég skil þig alveg, mig...
Ég var flutt að heiman þegar æskuheimilið var selt en ég skil þig alveg, mig dreymir oft að ég sé þar. Kannski einmitt erfiðara ef þú hefur búið þar en ekki í raun verið hluti af ákvörðuninni að flytja. Það tekur tíma að upplifa sig "heima" á nýjum stað þegar maður er búinn að búa lengi á sama stað en það kemur.
Terminator3000 | Ég gat ekki beðið með að flytja að heiman efir ömurlega æsku: Misnotkun og b...
Ég gat ekki beðið með að flytja að heiman efir ömurlega æsku: Misnotkun og barsmíðar af hendi eldri bróður, áfengisdrykkju og vanrækslu foreldra. Mér leið svo illa að ég flutti alfarið af landinu þegar ég var nítján ára og kom ekki aftur fyrr en 30 árum síðar. Þetta var erfitt í fyrstu, ég viðurkenni það, oft svalt ég heilu hungri í erlendum borgum meðan ég leitaði mér að vinnu, en maður verður að taka ákvörðun og fara burt ef maður vill vera um kyrrt. "Heimskr er heimaalinn maðr" eða þannig.
Það versta sem maður gerir er að fremja sjálfsmorð sem mér misheppnaðist að gera fjórum sinnum. Sem betur fer, því að nú hafa dætur mínar flutzt að heiman, og ég og móðir þeirra hjálpum þeim með það sem þær þurfa. Þær hafa samt unnið fyrir sér árum saman með háskólanámi í Raunvísindadeild, sem við erum mjög hreykin af.
Mannaðu þig upp. Þótt þú flytjir að heiman þýðir ekki að þú verðir einn og yfirgefinn. Og þú átt eftir að gera margt erfiðara en það síðar á ævinni. En þú verður að gera eitthvað sjálfur líka til að verða fjárhagslega sjálfstæður. Gerðu áætlanir og fylgdu þeim eftir. Eða í versta falli settu þér markmið og láttu vaða.
Hins vegar er það algengt í 3ja heims löndum að börnin búi heima hjá sér til þrítugs vegna fátæktar. En það virðist ekki vera algengt á Norðurlöndum af skiljanlegum ástæðum: Öðruvísi kúltúr, öðruvísi tilfinningar.
