Eftir að hafa horft á 60 mínútur í gærkvöldi þar sem mátti sjá umfjöllun um árás á úthverfi Damaskus sem er höfuðborg Sýrlands þar sem taugagasinu Sarín var beitt til að útrýma sem flestum þá hefur mér snúist hugur. Ísland á að taka á móti þeim fjölda flóttamanna sem við ráðum við svo við verðum ekki eftirbátar annarra þjóða. Við megum alls ekki taka við svo miklum fjölda flóttamanna að við ráðum ekki við það. Það verður að vera til húsnæði og atvinna fyrir þetta fólk.

Svo getur Ísland beitt sér fyrir því á alþjóðavettvangi að draga þá ábyrgu til saka sem bera ábyrgð á stríðinu í Sýrlandi og fjöldamorðunum í kringum það og hjálpað flóttamönnunum að snúa aftur heim til sín.

Það mun koma að því að Ísland mun þurfa á stuðningi alþjóða samfélagsins að halda og þá þýðir ekki að sýna neinn nirfilshátt í hjálparstarfi.

Ég vil hinsvegar ekki ganga það langt í því að taka á móti flóttamönnum að það ógni lífsgæðum þeirra sem búa í landinu. Ég er t.d ekki tilbúinn að svelta og sofa úti til að flóttamaður fái betra líf. Ef ég er aflögufær um aðstoð eftir að ég er búinn að sjá um mig þá má athuga málið.

Og skilaboð til helvítis:
Öryrkjar fá ekki bæturnar gefins. Margir öryrkjar eru fólk sem hefur verið á vinnumarkaði en þurft frá að hverfa vegna veikinda. Þetta fólk hefur þegar greitt sitt til samfélagsins og er því ekki að þiggja bæturnar gefins eða lifa á öðrum. Þú ert að gagnrýna mig að ég þiggi bætur og vinni ekki. Ég er búinn að vinna í 12 ár og hef greitt mína skatta og skilað mínu til samfélagsins. Heldur þú virkilega að ég kjósi að vera öryrki? Ég kýs það ekki. Ég bara á ekki kost á öðru vegna veikinda þá get ég ekki unnið. Ég á mér enga aðra ósk jafn heita og að fá atvinnu og skila mínu til samfélagsins í staðinn fyrir að lifa á öðru fólki eins og þér sem borgar skattana.