Húsaskjól þurfa allir að hafa á Íslandi.
Það þarf gott og vandað húsnæði með hitagjafa og öllum nútíma þægindum.
Þannig húsnæði kostar mikla peninga og megin þorri Íslendinga fjárfestir í þessum grunnþörfum fyrir fjölskyldu sína og börn og sparar þannig jafnframt líka í líftryggingu til eldri ára þegar þörf fyrir stórt húsnæði minnkar.

Það er fleiri en ein leið til að tryggja sér húsnæði í nútíma þjóðfélagi á Íslandi.
Við höfum lengi haft Dani til fyrirmyndar varðandi skynsamlega uppbyggingu innviða og annara kerfa.
Danir hafa eins og aðrar vestrænar þjóðir treyst á frumkvæði einstaklinga og kapitalska uppbyggingu en þó með innvafi með sósíalisk gildi að leiðarljósi.

Íbúðarkerfi Dana er byggt upp af einkaeign húsnæðis að stærstum hluta. Jafnframt er sósialiskt kerfi eins og Búseti eða Búmenn hérlendis. Í þeim kerfum er eignarhaldið í raun sameiginlegt fyrir tilteknar einingar. En íbúar einingarinnar sem gæti verið íbúðarblokk eða blokkir eða hverfi einbýlishúsa eru sameiginlegir eigendur og bera ábyrgð á þessum eignum. Svona íbúðarkerfi hafa tekið sameiginleg lán til uppbyggingar en deila lánskostnaði niður á einingar eftir stærðarhlutföllum.

Þannig verða til íbúðareiningar sem hafa byggt upp sameiginlega einingu sem hefur þó mismunandi afnotarétt eftir eignarhluta og þáttöku og stærð húsnæðis.

Þetta er í raun nauðalíkt því sem Búseti og Búmenn hafa byggt upp hér.
Stærsti munurinn er að í Danska kerfinu eru lántaka um 98% og eigið framlag íbúa (leigjenda) ca 2%.

Með þessu fyrirkomulagi eru leigjendur eða íbúar eigendur í hlutfalli við sinn búseturétt.
Hagnaður íbúa er að fá sanngjarna leigu eða greiðslu fyrir afnot.
Reksturinn er á ábyrgð leigjenda busetuhafa og hagnaður þeirra er ef reksturinn er hagkvæmur.

Í Íslenska kerfinu er framlag (Búsetuframlag verulega hærra en í Danska Kerfinu) hærra en í í danska þar sem framlagið er ca 2%..

Búsetuframlagið í íslenska kerfinu fæst endurgreitt við flutning.