Þið sem reynslu hafið...hvort sem það sé af því að hafa verið ósáttar í sambandi og slitið því eða náð að vinna með það og haldið áfram. Er semsagt gift til 10 ára. Erum með húsið, bílinn, börnin, nám og vinna og allt það í gangi. Síðustu ca. 4 ár hef ég upplifað að þetta sé bara erfitt. Alltaf erfitt og vesen og ósætti og ósögð orð og bara já, nenni þessu ekki. Sama hversu oft við ræðum það og ætlum að vinna með það og gera betur og blablabla að þá bara breytist aldrei neitt til lengri tíma. Ég sveiflast rosalega með það hvað ég vil gera. Get viljað skilnað um morguninn en verið svaka bjartsýn seinnipartinn! Eða tekið marga daga/vikur þar sem ég fantasera um að slíta þessu bara... hvort sem það sé til að vera ein eða til að geta bara gert það sem ég vil. Kynlífið er svona mje. Langar sjaldan og þá oftast bara tengt egglostímabilinu, semsagt meira líkamleg þörf heldur en þörf til að vera með honum. Það sem gerir allt svo erfitt er að hann vinnur fjarri heimilinu og er oft í burtu. Það veldur því að það er aldrei dílað við neitt, við hvorteð er sleppum frá hvort öðru eftir x langan tíma og svo líka býr það til svona rósrauða drauma um að allt verði í lagi þegar hann er búinn að vera lengi í burtu. Finnst ég bara komin á þann stað að nenna ekki að halda áfram endalaust ef þetta á aldrei eftir að vera gott samband. Vil ekki eyða fleiri árum í þennan pakka. En er samt líka ekki viss hvort ég sé að horfa á þetta rökrétt. Kannski gæti þetta lagast, kannski væri verra að vera ein. Og allt það.
Hvernig veit maður!? Er það eitthvað svona móment eða fer maður bara blint í sjóinn og vonar það besta, sama hvað maður ákveður svo að gera?!
kblondal | Dílaði við álíka í mörg ár og endaði svo á því að slíta sambúð sem hafði þá ...
Dílaði við álíka í mörg ár og endaði svo á því að slíta sambúð sem hafði þá varað í 18 ár. Sé enn eftir að hafa ekki gert það löngu fyrr. Sambandið var í reynd lokið fyrir 7-8 árum en, ja, framtaksleysi olli því að ég gerði ekkert í því að losa okkur bæði undan þessari vitleysu. Er svo núna búin að vera ein + börn í 11 ár og er hæstánægð
hvursspurs | Já. Horfði á eigin foreldra fara þessa leið líka. Hefðu líklegast átt að slí...
Já. Horfði á eigin foreldra fara þessa leið líka. Hefðu líklegast átt að slíta sínu miklu fyrr. En svo hugsar maður alltaf að maður sé kannski bara ekki að reyna nóg! Og hvað ef maður drattast í annað samband síðar meir og situr í sömu súpunni, ergo maður sjálfur er vandamálið.
Snobbhænan | Þá notar þú tækifærið núna og vinnur í sjálfri þér. Þannig öðlast þú skýrar...
Ég hugsa samt oft hvort að ég sé bara óhamingjusöm eða hvort við séum að gera hvort annað óhamingjusamt. Ef ég myndi verða hamingjusöm gætum við þá verið saman... eða skiptir það kannski engu máli. Annars er margt sem gleður mig í lífinu, en það er flest utan heimilis. Börnin eru auðvitað gleðigjafar, en mikil streita samt tengt öðru barninu sem er erfitt (adhd). Vil bara ekki sjá eftir því að hafa sliti einhverju sem átti séns... en ekki heldur sjá eftir því að eyða árum í eitthvað sem átti aldrei séns. Og já, sérstaklega þar sem börn eru í spilinu. Ó þetta flókna líf! :)
Felis | Ég held að það sé yfirleitt komið nóg löngu áður en fólk er tilbúið að gefas...
Ég held að það sé yfirleitt komið nóg löngu áður en fólk er tilbúið að gefast upp og hætta þessu. Sambönd eiga ekki að vera ströggl.
___________________
“Why do people say 'grow some balls'? Balls are weak and sensitive. If you wanna be tough, grow a vagina. Those things can take a pounding.”
― Betty White
hvursspurs | úff já. ég held ég hafi aldrei átt í sambandi sem var eitthvað smooth... end...
úff já. ég held ég hafi aldrei átt í sambandi sem var eitthvað smooth... enda öll endað svosem! En ég treysti sjálfri mér illa, dómgreind minni. Er að díla við mín vandamál óháð sambandinu og hef áhyggjur af það sé að hafa áhrif á ákvarðanir mínar. Svo þykir mér alveg vænt um þennan mann. Eigum alveg innilegar stundir af og til, en meira svona á vinabasis eða tengt stolti okkar og gleði yfir börnunum okkar.
Felis | ein spurning er kannski hvort þetta er heilbrigt samband með venjuleg vandam...
ein spurning er kannski hvort þetta er heilbrigt samband með venjuleg vandamál eða hvort að sambandið er sjúkt á einhvern hátt. Ef sambandið er í raun gott, bara í einhverri lægð, þá væri kannski þess virði að reyna að bjarga því.
EN sambönd eiga ekki að vera endalaus vinna (mér er sama hvað aðrir segja, ég er 100% á því að þetta eigi almennt ekki að vera vinna eða vesen) og góðu stundirnar eiga að vera miklu miklu miklu fleiri en vondu stundirnar.
Það á ekki að vera léttir þegar hinn aðilinn er ekki heima og sambandið á að vera samvinna, maður á ekki sjálfur að þurfa að vera verkstjóri því að annars gerist ekki neitt.
Það er dásamlegt að vera einhleypur. Maður á ekki að fórna því fyrir einhvern sem bætir ekki líf manns ansi mikið.
___________________
“Why do people say 'grow some balls'? Balls are weak and sensitive. If you wanna be tough, grow a vagina. Those things can take a pounding.”
― Betty White
Hugdís | Ég er búin að vera í sama pakka með allt sem þú skrifar hér í upphafsinnlegg...
Ég er búin að vera í sama pakka með allt sem þú skrifar hér í upphafsinnleggi og hér neðar ... ég ákvað um helgina að enda þetta og er nú að fara í þetta ferli að skilja ... finn fyrir ákveðnum létti en þetta verður rosalega langt og strangt ferli þar sem einmitt það er hús, bíll og börn í spilinu.
Við erum búin að vera saman í 13 ár, þar af gift í 9 ár.
Þó þetta verði erfitt að þá held ég að við bæði munum koma til með að sjá hversu illa stödd við höfum verið og óhamingjusöm undanfarin ár.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Á þrjá litla gullmola
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Rabbabarahnaus | Við lofuðum hvort öðru nánast strax í upphafi að hafa vit á því að tala sama...
Við lofuðum hvort öðru nánast strax í upphafi að hafa vit á því að tala saman ef við værum komin með nóg. Lífið allt of stutt til að líða illa og það vitum við bæði. Við lenntum í djúpri gjá, en vegna þessa loforðs þá tókum við okkur saman í andlitinu og ræddum þetta til þaula.
Niðurstaðan var að við vildum alls ekki fara í sundur fyrr en að allt hafi verið reynt. Það þurfti ótrúlega lítið til að finna neistann aftur á milli okkar, aðalega henda þessu gamla (sem olli okkur vanlíðan) út á hafsauga og líta ekki til baka.
Svona ferskt start ef svo má segja. Komin 5 ár síðan og við aldrei betri. Og Guði sé lof fyrir að við gerðum loka tilraun. Eigum frábært líf saman og erum bestu vinir þar að auki. En sama loforðið stendur ENN. Tala saman ef okkur finnst við stranda og hafa vit á því að fara í sundur ef vanlíðan er farin að lita allt okkar líf og við finnum enga lausn. Börnin og eignirnar skipta þar engu máli. Börnin okkar eiga ekki skilið óhamingjusama foreldra.
Þessi naflaskoðun gerði okkur nánari, ástfangnari og að betri vinum. Gangi ykkur vel, við fórum ekki hjónabandsrágjöf en mæli hiklaust með henni.
tiamia | Ég tók þessa ákvörðun alltof seint og sé ekki eftir því (sé bara eftir að ha...
Ég tók þessa ákvörðun alltof seint og sé ekki eftir því (sé bara eftir að hafa ekki gert það fyrr) Lífið er of stutt til að vera í sambandi sem er stöðugt ströggl
Isabel7575 | Ég er ekki með svör því miður en er að lesa nýja bók sem heitir Meðvirkni ef...
Ég er ekki með svör því miður en er að lesa nýja bók sem heitir Meðvirkni eftir Pia Mellody. Hún er líka með video á YouTube. Manninum mínum leist vel á bókina svo við ætlum að horfa á videoin saman. Við erum bæði meðvirk svo að ég var að vona að við gætum minnkað stressið aðeins. Við erum semsagt. bæði fórnfús og gleymum að rækta okkur sjálf. Svo safnast upp gremja og óhamingja. En kannski er eitthvað allt annað í gangi hjá ykkur. Gangi ykkur vel.
