Vakin fyrir klukkan 7 með skalla í viðbein og tær á kaf í innravert lærið á mér. Þá veit ég hvernig þessi dagur verður. Svo er bara gargað á mig út í eitt. Sængin er ekki rétt og þegar hún er orðin rétt þá er það samt ekki nógu gott og svo er snuðinu hennt eitthvert bara til þess að geta öskrað á háacinu þar til ég finn það aftur eða sæki nýtt. Svona gekk þetta þar til ég nennti ekki meir og hellti upp á kaffi klukkan 7 og kveikti á teiknimyndum.
Áður en kaffibollinn var drukkin var hann kominn aftur og nú var eini staðurinn í veröldinni sem hægt var að vera á sitjandi ofan á öðru brjóstinu á mér með olnbogann á kafi í hálsinum. Öllum tilfæringum mætt með öskri og gráti.
Svo er þetta bara svona. Bleyjuskipti þíða spörk í mig alla og andlitið á mér og svo þegar hann er "rólegur" þá liggur hann utan í mér og skallar mig í hverjum gerfihnerranum á fætur öðrum.
Ég þarf engin ráð bara að pústa. Það "virkar" ekkert og eina markmiðið mitt á svona dögum er að minnka þær stundir sem honum líður illa. Vanda mig við að halda ró minni og drepa pirringinn og segja þúsund sinnumm, "þetta er vont" "ekki meiða mömmu" og allt þar fram eftir götunum.
Svo fær hann knús og ég kyssi hann á ennið og segi honum að ég elski hann.
Á mánudaginn lýkur loksins '2 mánaða' biðinni sem hefur tekið 7 mánuði og hann fær fyrsta deit með einhverskonar leikskólaráðgjafa af þjónustumiðstöðinni. Mér skilst að eftir þá athugun fái hann úthlutað stuðningi allavega inni á leikskólanum og við komumst að því hvað er til boða fyrir okkur sem foreldra.
Til í það, en hverju skilar það fyrir mig til léttis á heimilinu.
Ég er búin að vera vakandi í 13 klukkutíma og sinna börnunum allann tímann en á tímabili bara tveimur. Nær allur dagurinn hefur farið í það að verjast ofbeldi. Nú síðast ca 20 mínútum af harkalegu hnoði og öskrum yfir því að stöðva ítrekaðar bittilraunir.bsá hluti dagsins sem ekki hefur farið í það að verjast ofbeldi hefur farið í það að þrífa upp mat og drykk sem viljandi er hellt eða sullað.
er ég sú eina sem finnst það hálfglatað og jafnvel svolítið niðurlægjandi.
Barnið er ekki að bregðast svona við umhverfi sínu vegna skorts á, eða slæms uppeldis. hefði haldið að foreldrarnir þyrftu frekar helgarpásur af og til
Úff, þetta hljómar ekki vel. Ég þarf stundum að segja "ekki meiða mömmu" og "bannað að lemja mömmu", sérstaklega þegar sumir eru komnir með svefngalsa, en það er ekki allan daginn. Efast um að ég myndi halda geðheilsunni ef þetta væri stöðugt. Ég get orðið nógu pirruð bara á endalausu dudduveseni og stjórnunartilraunum.
Ziha | Mig langar til að spyrja hvort þú hafir látið athuga hvort hann væri nokkuð...
Mig langar til að spyrja hvort þú hafir látið athuga hvort hann væri nokkuð með eitthvað ofnæmi? Minn var t.d. með óþol fyrir haframjöli (ég veit að það er ekki ofnæmi og hefði því ekki mælst á ofnæmisprófi) en hegðunin hans snarbatnaði þegar við tókum haframjölið út. Við byrjuðum á að taka efir að eftir sérios át kvartaði hann yfir maganum og svo fór það yfir í að kvarta meira og minna yfir maganum, enda var hann í að borða hafragraut, honum fannst hann vera svo góður. :-(
Það er ekkert svona í gangi. Hann er mjög misþroska (veit að það er ekki lengur greining bara lýsir þessu vel) hann á erfitt með að tjá sig og stærstu köstin koma þegar að hann getur ekkigert sig skiljanlegann.
fólk getur alveg verið misþroska þó það sé ekki greining sem slík lengur. Minn er mjög misþroska skoraði um 70 í tveimur þáttum og milli 120 og 130 í hinum tveimur.
Hvernig er ferlið með svona lítil börn? Er eitthvað búið að ræða það við ykkur?
musamamma | Ertu búin að prófa myndirnar sem ég sendi þér?
Æj þetta er ekki gott. Minn sonur er mun eldri en með nokkrar greiningar og ofbeldishegðun gagnvart mér. Það er bara drulluerfitt að eiga við þetta og það tekur sko sinn toll af manni. Vonandi geta þau eitthvað gert fyrir þig. Ég fékk að lokum aðstoð þroskaþjálfa inn á heimilið á meðan þetta var sem verst. En ég þurfti líka að bera mig ansi illa til að fá hjálp. Þú mátt senda þér skilaboð ef þú vilt.
Já, eg þarf engin ráð við vandamálinu sem ég lýsi. Tel mig vera búna að fá þau öll í miljón póstum frá mér og hlakka mikið til þes að sumt fari að virka. En akkúrat núna þá þarf hann bara skilning og knús og ég að pústa.
Mamma passar reglulega og ég hef keypt barnapíu til að fara út með hann. Hef því miður engann til að fara eitthvað með hann seinnipartinn á virkumdegi og finnst ekki rétt að skikka hann í rólóferð eftir leikskóla.
Ég er bara fegin þegar hann er ekki að ráðast á systkini sín. Ö var allur útklóraður eftir jólafríið og ég held að ssamviskubitið sé þannig að hann fái bíl í 17 ára afmælisgjöf.
