Kaupmáli Hjóna eignaskipting

Ég mundi einungis skrifa undir kaupmála með þeirri upphæð sem makinn kom með í upphafi en það að annar sé tekjuhærri á ekki að hafa nein áhrif á skiptingu og mundi ég alls ekki samþykkja það enda veit maður aldrei hvernig framtíðin verður. Maðurinn minn var töluvert tekjuhærri þegar við vorum yngri en í dag eru tekjur okkar þær sömu nema þegar ég var í fæðingarorlofi. 

Kaupmálar miðast yfirleitt við séreign fólks - áður en til hjónabands er stofnað.  Þær eignir sem myndast í hjónabandi eru almennt taldar jafnar eigur beggja, óháð því hvor aðilinn þénar meira . . . . . nema fólk sé að halda utan um hvor aðilinn eyðir meiru í sjálfan sig, hvor eldar oftar, þrífur meira etc. það er yfirleitt flækjustig sem engu skilar.
Ef annar aðilinn kom með umtalsverða fjármuni inn í sameiginlegt bú er hugsanlega eðlilegt að gera um það kaupmála sem miðast þá við eignastöðu þegar sambúð hefst  - hvort búslóð hafi fylgt eða ekki skiptir varla nokkru máli, þetta eru forgengilegir hlutir og verðmæti þeirra lítið sem ekkert.  Nema hugsanlegir ættargripir - málverk, mublur, borðsilfur eða eitthvað slíkt sem viðkomandi vill halda innan sinnar fjölskyldu. 

Hversvegna að hafa svona áhyggjur af einhverjum aurum ?
Er ekki ástin aðalatriðið ?

Í mínu sambandi er allt sameign - að vera að telja krónur og aura er eitthvað svo fjarri mér. Eina ástæðan sem ég sé fyrir slíku fyrirkomulagi er ef annar aðilinni getur ekki farið með peninga og er að stofna til skulda út um allt án samráðs.

Nú ef fólk vill gera kaupmála þá finnst mér eðlilegt að upphæðin sem aðilinn kom með inn í hjónabandið sé séreign. Búslóð finnst mér ekki skipta máli nema um sé að ræða málverk eða eitthvað slíkt. Hvað hver er með í laun finnst mér ekki skipta máli - þá þarf að fara að taka inn aðra vinnu á heimili inn í osfr.

Er ekki sameiginleg erfðarskrá frekar málið? Ef makinn sem á barnið fellur frá á undan þá erfir eftirlifandi maki og barnið samkvæmt lögum. Ef makinn sem á ekki barnið fellur frá á undan erfir eftirlifandi makinn allt og barnið erfir hann/hana svo að fullu. Það væri hægt að haga erfðaskránni þannig að barnið fái hærri prósentu í arf ef foreldri þess fellur frá á undan makanum. Mæli með því að þið ræðið við lögfræðing.

ef það á að skipta eftir mánaðarlaunum þá ætla ég rétt að vona að hver og einn þvær sinn þvott og eldar sína máltíð. 

Svo ef þau eignast börn saman að tekjuhærri aðilinn dekki þá örugglega jafn mikið af veikindadögum, sæki börnin og skutli í íþróttir en láti þann tekjulægri ekki sjá um það.


Held að margir sjái ofsjónir af launaseðlum en gleymi að oft er alls konar fórnarkostnaður sem lendir á þeim sem telst með lægri laun. Ég hef unnið með mönnum sem töldu sig ekki hafa efni á að fara í fæðingarorlof vegna tekna... hverjar ætli hafi þurft að "borga" fyrir það með lægri tekjum... hmmm...  

úff segðu! maðurinn minn er svosem ekkert á neinum ofurlaunum en töluvert hærri en ég. En ég tek á mig langmesta fórnarkostnaðinn. Ég meina við gætum hækkað útborguð laun með að fara bæði í betur launaða vinnu (sem er bara vaktavinna á þessu svæði sem við búum á) en ég kýs að vera á skítalaunum með súper góðann vinnutíma og góða yfirmenn. Ég get þá sinnt öllu sem viðkemur börnunum mínum þremur.

Nákvæmlega. Svona heyrir maður reglulega í sínu umhverfi og bæði ég og minn maki höfum tekið ákvarðanir um hver sér um hvað út frá hvað kemur best út tekjulega fyrir heimilið. Ég hef alveg verið tekjuhærri og framlag makans var mjög mikið á sama tíma.


Þess vegna finnst mér það lýsa ákveðnum vanþroska þegar fólk talar um eins og tölur á launaseðli sé það eina sem skiptir máli í langtíma sambandi. Ég myndi frekar sleppa því að gifta mig en að skrifa undir samning um að vera 40% virði í X ár eins og upphafsnikkið talar um. :D 

segðu! ég hugsa alltaf um hvað er fólk sem hugsar svona vinnur kanski í lottó. 


ÉG KEYPTI MIÐANN ÉG Á HANN, ÉG VIL KAUPSAMNING

Er sammála fyrri ræðumönnum, mánaðarlegar tekjur hvors aðila fyrir sig í hjónabandi er að mínu mati ekki grundvöllur til að ákveða framtíðar eignarhlutfall ef til skilnaðar kemur. Annað ef þetta er spurning um töluverðar eignir sem aðilar koma með inn í hjónabandið. Ég er svo "heppin" að þegar við maki minn tókum saman vorum við með svipaðar tekjur, þannig að það var aldrei nein pæling um að einhver væri að skaffa meira en hinn. Ákváðum snemma að vera með sameiginlegan fjárhag og það hefur ekkert breyst þó tekjur hafi tekið dýfu (fæðingarorlof eitt og sér gerir út um þetta). Barnaumönnun, barnameðlag, námslán, veikindi, vinnuframlag heima og að heiman... það er svo margt annað en tekjur sem skipta máli, það er of mikil einföldun. Hann hins vegar átti aðeins meira í eign þegar við byrjuðum saman, en ekki það mikið að það hafi ekki bara blandast inn í sameiginlega eignamyndun sambúðarinnar seinna meir. Ég mat það alla vega þannig og útskýrði fyrir maka mínum, að ef hann hyggðist einhvern tímann biðja mín þá myndi það þýða í mínum huga að það væri ekkert lengur sem stæði fyrir utan okkar sameign. Hann fékk þá tækifæri til að rökræða það eða láta það koma í veg fyrir bónorð, en hann var sammála mér og bað mín þar að auki. Þessi eign sem var til fyrir okkar sambúð er reyndar bara smápeningar í samanburði við eignarmyndun okkar sameiginlega eftir að sambúð hófst, það kannski spilar inn í. Svo reyndar finnst mér annað gilda ef um er að ræða arf.

Þegar ég og maðurinn minn tókum saman þá átti ég íbúð en hann átti ekkert. Þegar við síðan stækkuðum við okkur þá tókum við þessa umræðu um varðandi séreign/eignarhluta. Hann og hans fjölskylda voru á því að það þyrfti að skjalfesta það að ég hefði lagt til þessa íbúð en mér fannst það aftur á móti vera undarlegt að byrja að plana endalokin þegar við vorum að hefja lífið okkar saman, jafnvel þó svo að það væri ég sem ætti "meira". Það varð úr að við slepptum því að útbúa kaupmála og eigum núverandi íbúð 50/50. Allar okkar tekjur renna í sameiginlegan sjóð og við tökum ákvarðanir saman um öll stærri útgjöld. Við erum með mjög svipaðar tekjur en það sama væri upp á teningnum ef annað okkar þénaði töluvert minna en hitt.

áttirðu íbúð skuldlausa, eða áttirðu skuld með því að vera skráð fyrir íbúð ?

Það sem ég er að falast eftir hvort það er asnalegt að gera kaupmála 2.árum eftir að hjónaband hafi verið stofnað.Konan mín er að falast eftir þessu og ég verð bara seigja já og amen til að halda friðinn.Ég er á því að hjónaband á að snúast um ást og traust enn ekki Peninga.Þegar við byrjuðum saman þá kom hún með innborgun i íbúð og mikið af innbúi enn það var aldrei talað um neitt nema að allt væri 50%-50% .Hef aldrei spáð í peningamálin í þessu og auðvitað ef illa færi þá ætti konan að sjálfsögðu þann hlut sem hún lagði í upphafi.Svo finnst mér mjög eðlilegt að gera erfðaskrá,sem við erum bæði sammála.Enn kaupmáli eftirá er ég soldið hugsinn yfir.Kanski er þetta bara ótti við að skrifa endalokin fyrirfram í hjónabandinu.Þegar þetta kom upp þá fór ég að spá í tekjuhliðina.Þannig að ég er að kasta þessu soldið í umræðu og reyna að fá ölll sjónarmið bæði jákvæð og neikvæð

maður gerir kaupmála í upphafi, fyrir formlegt hjónaband, svona flestir a.m.k. útrásarvíkingar gerðu náttúrulega kaupmála á ýmslum tímum, fluttu eignir á maka til að forða þeim frá lánadrottnum og hinu opinbera.
mitt álit  er að ef þú ert farin að huga að kaupmála löngu eftir hjónaband þá er eitthvað ekki í lagi.
ert þú í einhverju braski?