Mig langar svo að forvitast smá hjá ykkur sem eru búnar / búin að vera í löngu sambandi.
Er fólk ennþá að stunda kynlíf að einhverju ráði eftir þetta langann tíma?
Ég spyr því við hjónin erum ekki alveg sammála þegar kemur að þessum hluta hjónabandsins. Við eigum tvo unglinga, höfum gengið í gegnum bæði súrt og sætt og virðumst vera komin yfir súrasta pakkann og erum skriðin yfir í þann sæta.
Ég elska manninn minn endalaust en þetta er það eina sem skyggir á og er ég ekki tilbúin í að láta hann fara vegna þessa því hann er minn besti vinur og stuðningur og ég veit að hann lítur þannig á mig líka. En ef ég dreg þetta mál upp og við ræða það þá er ég að nöldra að hans mati og hann nennir ekki að hlusta og þessvegna gengur í burtu og ég upplifi það sem mikla höfnun.
Svoo mín spurning er sú - er þetta eðlilegt eftir 20+ ár eða er ég bara nöllari?
adaptor | ég er ekki alveg að fatta viltu ríða meira eða minna ?
Það er augljóst að þig langar í meira kynlíf. Hhamingjusamt og ástfangið fólk stundar kynlíf langt fram eftir aldri. ´ég er um sextugt og fæ varla frið nema eitt til tvö kvöld í viku. Ef hann kallar þetta nöldur og gengur í burtu þá er eitthvað að bögga hann: hann er kominn með aðra konu til hliðar við þig. eða hann er með kynsjúkdóm sem hann er að leyna fyrir þér; eða risvandamál. Þú ert örugglega búin að reyna þessi standard trix: grenna þig, vera meira sexý, hrósa honum og dást að honum og TREYSTA honum. eitt heilræði: Ef konur ætla að gefa körlum fullnægingu við samfarir er algerlega nauðsynlegt að æfa grindarbotnsvöðvana daglega og nota þá óspart við samfarirnar. Binni
sicario | Eitthvað er að bögga hann það er ljóst - takk fyrir svarið
Það er nú alveg viðurkennt að kynlífsþörf minnkar oft með aldrinum. Að segja að kallinn þinn fái það annarsstaðar er bara ljótt. Er 56 ára og kynlíf enn hér á dagskrá eftir 20 ár, en sjaldar en í byrjun sambands. Nánd er nauðsynleg, vona að kallinn þinn vilji ræða málin, það er nauðsynlegt.
