Stelpan mín er hrikalega léleg að borða og borðar nánast bara á leikskólanum. Hún borðar alltaf vel þar svo kemur hún heim og borðar lítið sem ekkert, líka um helgar. Hún elska ab-mjólk og múslí og át oft 2 skálar af því en er búin að minnka það niður í hálfa skál. Hún er alveg hætt að klára matinn sinn og kvöldmatartímarnir eru horror. Mútur og leiðindi allan tímann.
Ég er búin að ræða þetta við nokkra mismunandi lækna og hjúkkur og í ungbarnaverndinni og það segja allir það sama: Á meðan hún er hraust og hress þarf ég ekki að pæla í þessu. EEN ástæða mín fyrir þessum þræði er sú að nú er að koma sumarfrí á leikskólanum og ég er drulluhrædd um að hún muni bara svelta sig þennan mánuð sem fríið er. Ég kvíði hrikalega fyrir þessum tímum og sé hana fyrir mér horast niður sem hún má engan vegin við.
Eruð þið með einhver ráð til að koma ofaní hana mat, mér finnst ég vera búin að prufa svo margt. Mútur, hótanir, verðlaun, afskiptaleysi, mötun og ég veit ekki hvað og hvað. Hvað get ég gert?? :/
Einmitt það sem er sagt við okkur.. en hún hefur oft farið að sofa með tóman maga af því hún vildi ekki kvöldmat og fékk ekkert annað í staðinn. Svo að nei, hún sveltir sig ef hún fær ekki að ráða.
strákamamma | Með því að svelta sig er átt við að borða ekki í marga marga daga. byrja að...
Ekki mútur eða hótanir. Hafa fasta matartíma þar sem boðið er upp á hollt og fjölskyldumeðlimir borða saman sama matinn. Þau nenna ekki að vera með stæla í marga daga í röð ef þau fá enga athygli út á þá.
furtado | Það er alltaf fastur matartími og langoftast hollur matur og allir sitja sam...
Það er alltaf fastur matartími og langoftast hollur matur og allir sitja saman við matarborðið og borða. Hún neitar að smakka og snýr sér við og fer undir borð osfrv. Ef við hundsum hana alveg fer hún bara fram að leika og borðar ekki neitt.
nefnilega | Ok. Ég á svona gaur og við vorum í algjöru veseni. En svona tekst okkur að l...
Ok. Ég á svona gaur og við vorum í algjöru veseni. En svona tekst okkur að láta hann borða (oftast). Er ekki að segja að þetta virki fullkomlega en ástandið er þó orðið skárra. Við röðum þannig til borðs að hann situr fyrir innan mig og kemst ekki frá borðinu nema ég standi upp. Og það eru tvær reglur sem aldrei er hvikað frá: 1) mæta í mat um leið og hinir og 2) sitja við borðið á meðan allir borða. Og við það að hann situr við borðið þá fer hann oftast að borða eftir smá stund. Mótmælir öllu þegar hann mætir í matinn, hendir gaflinum í gólfið og eitthvað svona. En við sækjum bara gaffalinn og tölum rólega við hann. Pössum okkur að segja ekkert eins og "þú átt að borða" eða "þú ferð beint að sofa ef þú borðar ekki" Játa það að við vorum farin að múta með eftirrétt á tímabili en hættum því og reynum að hafa matartíma eins afslappaða og hægt er. Vona að þetta geti eitthvað hjálpað þér.
Ziha | Ef ég hefði pínt þann yngsta til að sitja við borðið á meðan allir borðuðu í...
Ef ég hefði pínt þann yngsta til að sitja við borðið á meðan allir borðuðu í þeim tilfellum sem hann hafði ekki áhuga hefði myndast stríðsástand við borðið..... en það voru reyndar þá oft 6 að borða i einu og þröngt við borðið.......Hann þurfti samt allltaf að koma og borða, alltaf að smakka og ef hann vildi ekki smakka þá geymdi ég oft bara diskinn fyrir hann og hann borðaði stundum bara seinna....benti honum s.s. á diskinn ef hann sagðist vera svangur seinna um kvöldið.
Notaði reyndar aldrei hótanir, eða neitt svoleiðis, nema að hann varð að smakka jafnmarga bita og hann var gamall um leið og hann hafði þroska til að skilja það..... stundum voru það stórir bitar, stundum bara smáörður..... það skipti ekki höfuðmáli. engar mútur hér heldur, höfum yfirleitt hvort eð er ekki eftirrétt.... :oP
Ég reyni, ég veit náttúrulega ekki hvernig þetta er matreitt hjá þeim en eins og steiktur fiskur og svoleiðis hef ég haft. Svona típískur leikskólamatur. Þau fá kjötsúpu og grænmetisúpu td í leikskólanum og hún borðar það þar en lítur ekki við því hjá okkur. :(
Ziha | Yngsti minn var svona líka.... hann borðaði lítið á kvöldin eftir leikskólan...
Yngsti minn var svona líka.... hann borðaði lítið á kvöldin eftir leikskólann og nartaði oft bara í matinn um helgar.... en borðaði víst eins og herforingi í leikskolanum...... en hann svelti sig ekkert samt í sumarfríum en það var oft höfuðverkur að finna ut hvað hann vildi/borðaði. Það sem ég gerði var að segja alltaf að hann yrði að smakka jafn marga bita og hann var gamall, ég geymdi lika oft matinn hans ef hannn hafði ekki gefið sér tíma til að borða t.d. kvöldmatinn þá var diskurinn hans geymdur á borðinu og honum bent á hann ef hann sagðist vera svangur seinna um kvöldið. Ótrulega oft sem hann gat sest niður og borðað matinn sinn þegar allir voru búnir að borða.
Að öðru leyti en því að hann yrði að smakka jafn marga bita og hann var gamall og að geyma algjörlega ósmakkaðan mat gerði ég ekki neitt mál úr þessu matarveseni..... og í dag borðar hann oftast vel heima, eða allavega nóg.... en það er samt oft lítið um steikar og kjötát.... er ekki einu sinni mikið fyrir kjúkling. Heima sko..... held að hann borði enn vel í skólanum... eða í skólavistinni.
Það er mjög mikilvægt fyrir öll börn held ég að matartíminn sé aldrei gerður að stríði........ bara finna eitthvað sem þau borða innan hæfilegra marka og hvetja eins mikið og maður getur til þess að þau smakki allavega matinn.
Bara setja disk á borðið fyrir hana eins og aðra á heimilinu og setja ekkert á hann fyrr en hún biður um það bara.... sýndu henni að þér sé prívat og persónulega alveg sama hvort hún borði eða ekki, ekki gera mat að baráttumáli á heimilinu.
Einn minna var svona og ég hætti að leggja á borð fyrir hann, hann fékk ekki einusinni disk, bara án þess að ræða það. Hann var tæplega 3 ára. Fyrst varð hann rosa hissa en fór bara að leika eþgar hinir komu að borða....næsta dag vildi hann líka disk og settist hjá okkur. Svo tók það svona viku af því að láta sem aþð væri bara venjulegt að hann sæti þarna í nokkrar mín´tuur bara með tómann disk að hann fór að biðja um að fá líka mat. Síðan þá hefur hann borðað, hann er 6 ára núna
