Er ég sú eina sem dey inn í mér þegar ég sé "lífsreynslusögu" eða viðtal (þá sérstaklega við konur á visir/dv/pressunni) og það fylgir duck face selfie mynd með sögunni?
"Jónína kom barni til bjargar í dag; þetta hefði getað farið verr" *insert duck face selfie hér*
Vá, nei þú ert ekki ein! Það er magnað hvað það fylgja oft einhverjar mega skinkumyndir með svona hádramatískum sögum. Finnst þetta alltaf jafn fáránlegt.
bluejean | Þeim þótti það ekki umtalsvert mæðrum okkar og ömmum þegar þær fóru hljóðlau...
Þeim þótti það ekki umtalsvert mæðrum okkar og ömmum þegar þær fóru hljóðlaust með mat, föt eða peninga til barnmargra ekkna eða fátækra. Þá þótti það best að sem fæstir vissu af því að þú létir af hendi rakna og það þekktist ekki að fólk smjattaði á framlagi sínu. Það var ekki síst af virðingu fyrir þiggjandanum því það er nefnilega nógu erfitt að þurfa að þiggja svo þú þurfir ekki líka að þola að allir viti af því. Neyðin er nógu þungbær af hvaða tagi sem hún er. Hvað hefur eiginlega gerst í hausnum á fólki í dag - sem skynjar þetta ekki ?