Margir kvíða vetrinum sem er dimmur, þungur og þjakandi. Þú kemur út á frostmiklum morgni og tekur til við að skafa rúðurnar á bílnum, og bíður eftir að hitinn á vélinni verði nægur til að koma úr þér hrollinum. Ekur svo útí í umferðarþungann og ferð fljótt að fá forljótann tjöruviðbjóð á rúðurnar og áður en þú veist af, ertu kominn á bensinstöð til að fylla á rúðuvökvatankinn. í enda dags er bíllinn svo til svartur a báðum hliðum og þá er ekið á næstu þvottastöð sem þarf yfirleitt að borga í, og 800 kallinn er fljótur að fara.
Á meðann þrifinn standa yfir hugsar þú hvort að margir fiskar í sjónum fái krabbamein af öllum tjöruhreinsinum eða kannski þú ?


Á leið heim úr vinnu þyrlast rykið undann nagladekkjunum fyrir framann þig, og þú finnur fyrir ertingu neðst í lungunum og hugsar hvort nú sé tímabært að panta tíma hjá lungasérfræðingi ?


En þú hefur góða samvisku því þú hefur ekið tjón og vandræðalaust á heilsársdekkjum í 19 ár í borginni og bíður enn eftir viðurkenningu frá borgarstjóra, sem jú koma aldrei.  Þú ákveður því í örvæntingu að tjá þig á bland í þeirri veiku von að nagladekkjum muni stórfækka á næstu tveim árum, en áttar þig svo á því, að fólk á bland les ekkert þræði sem skifta máli og hvað þá gerir eitthvað í málunum.