Það er skrítin þessi neikvæða umræða um lífeyrissjóðina okkar. 
Lífeyrissjóðirnir hafa dafnað vel og eru orðnir mjög sterkir og geta því vel staðið undir væntingum nú þegar lífeyrisþegum fer að fjölga mjög vegna aldurssamsetningu þjóðarinnar.  
Ef lífeyrissjóðirnir væru ekki svona öflugir þá hefði fólk ástæðu til að óttast framtíðina og elliárin. 
Með sjóðssöfnunarkerfi þá eiga sjóðsfélagarnir eftirlaun sem þeir fá og fellur sá réttur niður við andlát í flestum tilfellum.  Gegnumstrymiskerfi er öðruvísi leið sem sumar þjóðir hafa farið og þannig kerfi er mjög háð tekjum ríkisins á hverjum tíma enda fjármögniunin í gegnum skattkerfið. 


Annað furðulegt er að fólk er að bölva lífeyrissjóðunum fyrir stærð þeirra og að þeir eigi nánast öll fyrirtæki í landinu (allavegana þau sem eru í kauphöllinni).  Það var einmitt draumur manna fyrir nokkrum árum að lífeyrissjóðirnir sem er eign launamanna myndi eignast fyrirtækin og almenningur þau því óbeint.    Stjórnun lífeyrissjóðanna hefur tekist í öllum aðalatriðum vel en hana skipa fulltrúar stéttarfélaganna (sjóðanna) og atvinnurekenda.   Það mætti þó huga að breytingum á stjórn sjóðanna því atvinnurekendur ættu ekki að hafa jafnan rétt þar og fulltrúar launamanna sem eru jú hinir eiginlegu eigendur lífeyrissjóðanna.