Sælar allar. Langaði aðeins að heyra í ykkur og fá smá álit þar sem ég hef engan til að tala við um þessi mál. Ég er semsagt ófrísk af barni nr. 4, komin í kringum 5 vikur. Það var algjört kæruleysi í mér og manninum mínum sem verður til þess að ég er í þessari stöðu. Ég er búin að vera í nettu sjokki síðan í síðustu viku þegar ég tók prófið og þá sérstaklega þar sem við ætluðum okkur ekki að eignast fleiri börn. Maðurinn minn er algjörlega á því að ég eigi að fara í fóstureyðingu, rökin hans eru að við höfum ekki tíma eða peninga í annað barn, hann nennir ekki í smábarnapakkann aftur og finnst að við eigum bara að njóta þess að börnin okkar eru orðin "stór" (yngsta barnið er 5 ára). Hann hefur vissulega ýmislegt til síns máls en ég fæ bara trylling við tilhugsunina um að fara í fóstureyðingu og láta eyða fóstrinu og er hrædd um að ég myndi aldrei jafna mig á því. Ég er líka skíthrædd við að eignast barnið og vera aftur með ungabarn en ég veit að við myndum algjörlega komast í gegnum það þó að það yrði erfitt og kosti fórnir. Æji ég veit bara ekkert hvað ég á að gera og finnst þau rök að við getum loksins sofið út ekki alveg vera málið þegar verið er að tala um fóstur sem maður hefur búið til með einhverjum sem maður elskar. Sorrý að ég röfla svona, hef bara án gríns engan til að tala við því ég hef engum sagt frá því að ég sé ófrísk og mun ekki gera það neitt í bráð.
Bananananai | Ef þú ert efins um fóstureyðingu og heldur að þú mundir aldrei jafna þig á þ...
Hún segir líka þetta: Ég er líka skíthrædd við að eignast barnið og vera aftur með ungabarn en ég veit að við myndum algjörlega komast í gegnum það þó að það yrði erfitt og kosti fórnir.
þetta er eitthvað sem þú verður að hugsa vel og vandlega fara yfir alla kosti og galla og gera það sem ÞÉR finnst réttast í stöðunni :) Ræðið saman, gefið þessu 2 vikur getur hvort eð er ekki eitt því fyrr en um 7 viku minnir mig... Hugsið þetta og ekki gera eitthvað sem þú ert ekki 100% ánægð með
noneofyourbusiness | Ekki fara í fóstureyðingu af þvi að einhver annar vill það. Ég gerði það ein...
Ef þú vilt ekki fóstureyðingu þá ferð þú ekki í fóstureyðingu. Getið þið ekki sest niður saman og talað um þetta, bæði kosti og galla, og horfa á þetta bæði frá hlutlausu sjónarhorni og svo tilfinningalegu sjónarhorni?
En ég myndi aldrei fara á móti tilfinningum mínum, sama hver segi eitthvað annað og ég vona þín vegna að þú gerir ekkert sem þú villt ekki gera.
BossaNova | sæl,
ég á vinkonu sem sagði mér nýlega frá því að hún hafði farið í fórstur...
ég á vinkonu sem sagði mér nýlega frá því að hún hafði farið í fórstureyðingu, var í sömu stöðu og þú nema hún var með mun yngra barn og það var kannski það sem vó þyngst hjá þeim að þetta yrði of mikill pakki. Hún sagði mér frá þessu fyrir ekki svo löngu og það eru kannski 2 ár síðan hún fór í fórstureyðingu. Hún sér ennþá eftir því og er búin að eiga erfitt með að komast yfir það..
Þetta er auðvitað erfið ákvörðun fyrir ykkur, ég get ímyndað mér að spurningar sem þarf að svara eru hvort þú er fyllilega sátt við að fara í fóstureyðingu? Hvernig mun það fara með sambandið? Þið verðið að fara vel yfir stöðuna taka allt inni í myndina og sjá hvort þið getið ekki komist að niðurstöðu..
gangi ykkur vel
porridge | ekki gera eitthvað sem þú vilt ekki gera. þú ræður þessu, ekki hann : )
Úff ekki öfundsverð staða :/ EN ég segi einsog margar hérna, ef þú villt það ekki og ert efins, ekki gera það því það getur sest svo rosalega á sálina og það getur verið mjög erfitt að vinna sig uppúr því .. hef ekki lent í þessu sjálf, en á mjög góða vinkonu sem sá ekki annan kost en að fara í fóstureyðingu, og hélt hún væri sátt viðþá ákvörðun. en svo er það búið að vega mjög þungt á henni síðan .. þetta er mjög erfið ákvörðun :/ Gangi þér rosa vel með það sem þú ákveður !!
-------------------------------------------------
Barn nr 1, mætti á svæðið á 37v+5d :) Þann 8 des 2011 :)
Barn nr 2 mætti á svæðið á 38v+6d :) þann 18 okt 2013 :)
BusyBee | Sæl ég var í nákvæmlega sömu aðstöðu og þú fyrir ári síðan nema ég var með e...
Sæl ég var í nákvæmlega sömu aðstöðu og þú fyrir ári síðan nema ég var með einn 5 mánaða gutta upp á arminum. Við erum að tala um tæpa 13 mánuði á milli barna. Maðurinn minn vildi að ég myndi fara í fóstureyðingu. Ég gat ekki hugsað mér það. Fannst það svo hræðileg tilhugsun að vera með einn svona lítinn fullkomin mola í fanginu og fara í fóstureyðingu. Ég veit að ef ég hefði gert það hefði ég aldrei komist yfir það og séð eftir því alla ævi. Ég s.s. ákvað að fyrst þetta barn kom undir svona algerlega óvænt þá væri þetta bara "meant to be" eignaðist litla stelpuskottu í sept. sl.
Eitt sem plagaði mig alla meðgönguna og enn í dag er sú staðreynd að maðurinn minn vildi endilega að ég færi í fóstureyðingu. Ég stend mig stundum að því að hugsa hvort hann elski lilluna ekki eða allavega minna en hin börnin. En það er örugglega alger vitleysa. Karlar upplifa fóstureyðingu með allt allt öðrum hætti en konur held ég. Þetta er mikið minna mál fyrir þá og ég held að þeir geri sér ekki grein fyrir hversu mikið þetta sest á sálina á okkur. Alveg sama þó að við værum sjálfar á því að fara í fóstureyðingu.
En gangi ykkur vel, hlutirnir reddast alltaf hvort heldur sem þið ákveðið.
Geeezus | Fór þetta ekki bara vel?
Kv.
Ein í mjög svipsðri stöðu
Ef þú treystir þér ekki í fóstureyðingu og telur að þú munir ekki jafna þig á henni að þá skaltu alls ekki fara, jafnvel þó aðstæður fyrir fjórða barnið séu ekki nógu góðar. Ég þekki tvær sem voru ekki í aðstöðu til að eignast barn þó þær langaði til þess og fóru í fóstureyðingu og þær hafa aldrei jafnað sig á því.
