óhamingjusöm = skilnaður ?

Hefur þú lesið þér til um málið eða er þetta þín persónulega reynsla?

What a load of crap!

vá hvað ég er ósammála þér. Ég er fegin að mamma og pabbi skildu á sínum tíma í staðin fyrir að lifa saman í ósátt og óhamingju!

Hjartanlega sammála!

Ég finn pínu til með þér djido. Ég er sjálf á því að skilanður eigi aldrei að fara fram nema búið sé að fullreyna hvort hægt er að laga hjónaband. Sé það hins vegar fullreyhnt án árangurs þá er skilnaður eina lausnin.
Ég átti sjálf foreldra sem  þoldu ekki hvort annað og þegar ég komst að því sem barn að eitthvað væri til sem heitir skilnaður þá óskaði ég þess heitt að þau myndu skilja.
Því miður gerðu þau það ekki og lifðu óhamingjusöm saman þar til annað þeirra dó, mikil sóun á lífi að lifa því þannig.
Ég vildi óska þess bæði þeirra vegna og mín að þau hefðu bara skilið og fundið hamingjuna sitt í hvoru lagi.
Ég lenti sjálf í skilna'ði sem ég vildi á sínum tíma ekki en vá hvað ég hef oft verið því fegin að eiginmaðurinn ákvað að fara, ég komst nefnilega að því eftir skilnað hvernig karakter hann í raun er.
Ég á tvö skilnaðarbörn sem eru hamingjusamir einstaklingar og þetta með að eiga verr með að aðlagast öðru fólki er bara bull.

Ég var reyndar ekki barn þegar mamma og pabbi skildu (var ný orðin 18 ára) en ég sá það (kanski meira segja enn betur) að það var miklu betra að hafa þau hamingjusöm í sitthvoru lagi en að hafa þau óhamingjusöm saman. 
Og þar sem ég bjó (og bý reyndar) heima þá hafði óhamingjan þeirra á milli mikil og þá meina ég sko MIKIL áhrif á mig! Jú, fyrst til að byrja með var þetta erfitt og fólk var reitt en svo þegar maður leisti úr þeim tilfinningum leið öllum betur.

Það besta sem kom fyrir mig þegar að ég var barn var skilnaðurinn hjá mömmu og pabba. 

Sama hér.

Fávita verðlaun ársins, envelope please.....Hey þú vannst.

......................................
Skilaboðin eru biluð! Það þarf að láta mig vita í umræðunni að ég eigi skilaboð því ég þarf að fletta þeim upp til að geta séð þau.

Vá, ef þú lest þér aðeins til þá munt þú fljótt gera þér grein fyrir því að er ekkert til í staðhæfingum þínum. Börnum líður betur hjá foreldrum símum ef foreldrar sínir eru skilin en hamingjusöm heldur en ef þau eru saman og óhamingjusöm, því óhamingjan er ekkert sem þú felur fyrir börnunum þínum.

Sæl, það að þú hafir þjáðst af kvíða og streitu getur verið ástæðan fyrir þessum kulda sem þú lýsir varðandi sambandið. 
Spurningin er hvort þú teljir að líðan þín gagnvart maka sé vegna þess hvernig þér líður sjálfri. Yrðir þú hamingjusamari ein? Kannsi velurðu skilnað en finnur ekki jákvæðari breytingu samt sem áður. Þess vegna er mikilvægt að stökkva ekki til og skilja fyrr en þú veist hvað raunverulega amar að.
Þetta er eitthvað sem þú þarft að finna útúr, með hjálp býst ég við.


Hunsaðu þetta rugl svar frá dijdo því þetta meikar engan sens.

nei ég hef ekki lent í ofbeldi af neinu tagi. ég hef verið með minna sjálfsálit en ég er búin að læra að elska sjálfa mig. ég er búin að vera í mikilli tilfininga vinnu undanfarin 2 ár.
hef einmitt verið að spá í hvort ég sé betur stödd ein. en kannski segir það sig sjálft ef ég er alltaf pirruð í kringum hann. auðvitað væri hægt að ara aftur í ráðgjöf en þetta er að gerast á 3-4ja mán fresti og erum búin að prufa allt. og ég er orðin frekar þreytt á þessu. auðvitað þarf að vinna að góðu sambandi en almáttugru ég er búin að reyna finnst mér. hann er að vinna mikið og ég verð líka alltaf pirruðyfir því því mér finnst hann ekkert vera með okkur og hugsar bara um peninga en ekki að eyða tímanum með fjölskyldunni.

hvað gerir hann við peningana? Þarf hann á þeim að halda ?

honum finnst hann þurfa að vinna svo við eigum pening til að lifa. sem er auðvitað rétt. en það er allta hægt að ráðstafa peningnum öðruvísi. skera niður á ýmsum stöðum og svoleiðis. peningurinn sem hann fær fer allur í heimilið. við eigum ekki mikin afgang en lifum alveg fínt. bara eins og hver annar.

ok skil þig

Ok nr 1 afhverju ert þú ekki að fá eitthvað út úr kynlífinu? Færðu fulnægjingar með sjálfri þér? Er þetta hans leti eða þinn tilfinningadoði?
Nr 2 óhamingjusemi ein og sér á ekki að vera ástæða til skilnaðar. En orsök óhamingjunnar gæti verið það. Ef þú ert veik og þessvegna óhamingjusöm þá held ég að þú ættir að leita læknishjálpar fyrst og fremst og skoða svo hvort þú villt raunverulega skilnað. Ég hef verið þarna, mjög þunglynd og með mikinn hamlandi kvíða ólétt af þriðja barni okkar og ég ætlaði að skilja. Uppgötvaði svo sjálf í bataferlinu að það var ekki það sem mig langaði til að gera.
Nr 3 að bæta samskiptin, æfið ykkur að tala saman. Bara um daginn og veginn yfir kvöldmatnum. Mér finnst ekkert skrítið að það sé pirringur í samskiptunum með vandamál í kynlífinu og þú með kvíða. Mér þætti í raun óeðlilegt ef svo væri ekki.


En þegar öllu er á botninn hvolft þá þarftu að finna út úr því með sjálfri þér hvað það er sem þú villt. Þú átt skilið að lifa því lífi sem þig langar til og njóta þess.

http://i.imgur.com/mVrNx4L.jpg

Vá, flott svar!

takk fyrir flott svar :)
hann er fljótur að fá það. hann gerir sitt besta en ég næ samt ekki að njóta mín og þarf meira. ég stunda ekki sjálsfróun, allavegana hef ekki gert það lengi. ég fæ ekki fullnægingu en finnst sjálfsfróun bara notaleg hhahah er það ekki dáltið sorglegt hahha
já það er rétt, ég hef verið að gera hluti sem gera mig hamingjusama og það virkar alveg.
við tölum saman og oftast náum við að ráða úr hlutunum sem kemur heimilinu og krökkunum við. en þetta með ástina og hamingjuna með hvort öðru virðist koma og fara.

Það er eðlilegt að ástin sé að koma og fara..það er engin á rósrauðu skýi alltaf ...
Annað hvort geriru eitthvað í sambandinu ef það er vanda málið hvort sem það er að enda það eða vina í því  ( finnst að halda honum í sambandi sem þú getur ekki hugsað þér vera í vera eigingirni ) eða vinnu í því sem er að hjá þér ef það er vandamálið og svo gæti hitt komið þegar þér fer að líða betur

----------------------------------------------------------------------
- Til að forðast gagnrýni - gerðu ekkert, segðu ekkert, vertu ekkert -

Þú elskar hann ekki lengur og getur ekki talað við hann og vilt ekki hafa hann nálægt þér - en þú nennir ekki að standa í skilnaði.  Hvurslags prinsessa ertu ?   Ætlarðu að bjóða honum og börnunum upp á svona heimilislíf og ekki síst sjálfri þér.  Þú verður bara veikari og veikari ef þú "nennir" ekki að gera eitthvað í málunum.
Það er ekkert sældarlíf að vera einstæður með börn (tala af mikilli reynslu) en það er margfalt erfiðara að vera í óhamingjusömu hjónabandi (tala líka af mikilli reynslu) bæðu fyrir þig og börnin.

Hvað er að frétta?

"nenni ekki" er kannski ekki rétta lýsingin. veit ekki hvernig ég á að orða það. kannski frekar að það er álag að skilja. en eins og fram hefur komið að það er þá bara fyrstu mánuðina. og það er einmitt það sem ég er að spá í. ég vil ekki vera að bjóða honum, mér og börnunum uppá þetta heimilislíf. og ég finn það alveg hvað allt verður afslappað þegar hann er ekki heima og hvað allt æsist upp þegar hann kemur. þetta er auðvitað allt spurning um viðhorf. kannski ákveða það að hætta að vera pirruð þegar hann er nálægt og hætta þessu bulli ? en svo kemur þetta allt upp á yfirborðið fattaru. þetta eru hugleiðingarnar mínar. svona eins og ég sé í afneytun og sópa þessu bara undir teppið og vona það besta.
en kannski finn ég það á endanum "núna er rétti tíminn" eins og þegar maður er búinn að vera í ógeðis vinnu endalaust og segir stopp.

sorry, hausinn á mér er á fullu hahha

Með 3 börn undir 7 ára og maðurinn vinnur mikið. Sorry finnst eðlilegt að þú sért pirruð og þreytt og það er skiljanlegt.
Í þínum sporum myndi ég byrja á sjálfri mér og byggja mig upp. Taka inn skemmtilega tómstund og hreyfingu, þegar þér er farið að líða betur taka þá ákvörðun um skilnað.

takk fyrir þetta. kannski vantar mér bara þetta, að vita að þetta sé allt saman eðlilegt miðavið aðstæður og afnvel er þetta spurning um að bíða og sjá til.

Við vorum með mörg ung börn um tíma og það var drulluerfitt að viðhalda rómantíkinni með kúkableyur, svefnlitlar nætur og veikindi, en almáttugur hvað það var mikils virðir.
Minnst einu sinni stundum tvisvar fórum við burt tvö ein og sintum okkur og það er eitt af því skynsamlegasta sem við gerðum.

takk :) takk æðislega :) þetta er alveg rétt hjá þér :)

Svo er bara drullu mikil vinna að "finna" ástina og rómantíkina aftur þegar börnin eldast

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
Í dag er dagurinn í dag og á morgun kemur annar dagur

Af hverju er það mikil vinna? Við eigum 18 og 21 árs börn, núna getum við gert hluti sem ekki var hægt áður þvi við vorum með ung börn og áttum ekki pening. Finnst svo æðislegt að fara í helgarferð til útlanda eða í bústað, út að labba, elda saman og allt mögulegt. Kynlífið aldrei betra því nú erum við ekki dauðþreytt eftir svefnlausar nætur.

Kveðjur
Mjóna

Ég myndi halda að þessi óhamingja væri tengd kvíðanum og þunglyndinu. Farðu til læknis strax og fáðu lyf eða enduskoða lyfin ef þú ert á. Ég fékk nakvæmlega svona tímabil og þú ert að lýsa en sem betur fer skildi ég ekki því að þegar ég var komin á rett lyf þá sá ég það að ég elskaði manninn minn mjög mikið og liður vel með honum. Þunglyndið og kvíðinn gerði það að verkum að mér leið almennt mjög illa og ég setti þá líðan of mikið á manninn minn.

takk :) já ég ætla að leita til læknis :)

Ertu ekki bara þunglynd tekurðu inn kviðalyf 

ég var á lyfjum en ég var svo syfjuð eða slow á þeim. var hálf dofin.

kannski önnur lyfjategund virki betur

----------------------------------------------------------------------
- Til að forðast gagnrýni - gerðu ekkert, segðu ekkert, vertu ekkert -

kanski þyrftirðu annað lyf þetta gæti tengst þunglyndi hja þer 

mamma mín og pabbi skildu þegar ég var 9 ára og loftið heima var orðið mjög þunngt i endan hjá þeim og okkur og við vorum 4 systkyni, ég er á því að folk á ekki að vera saman ut af börnum en að sjálfsögðu er það floknara, þegar lýt yfir mörgum árin seina var þetta besta sem þau gerðu og þegar allt hefur reynt þá getur skilanður verið blessun

Ég las allan þráðinn og langar til að vita hvernig þetta endaði Orma Mamma? Er á svipuðum tímamótum og veit ekkert hvað ég á að gera :(