Ég er kvíðin og hef verið síðan ég var barn. Er á kvíðalyfjum og funkera bara vel. Búin að sigrast á mörgum hindrunum. En það er svo fyndið að þótt að hausinn á mér sé rólegur í kvíðavekjandi aðstæðum þá á líkaminn það til að flippa út. Ég þurfti til dæmis að tala fyrir framan hóp af fólki um daginn. Ég var ekkert stressuð fyrir það, þannig séð. Vissi nákvæmlega hvað ég ætlaði að segja osfr, en um leið og ég byrjaði að tala heyrði ég röddina titra, ég varð þurr í munninum og ímynda mér að ég hafi litið út eins og Woody Allen á spítti. Ég varð hissa á að heyra í sjálfri mér svona, en gat ekkert gert til þess að stoppa það. Kom siðan heim alveg búin á því og sofnaði. Síðan er ég að fara á fund á eftir sem að ég er aðalega spennt fyrir. Ég er komin með í magann, pissa á fimm mínútna fresti og er flögurt. Hausinn á mér veit að það verður ekkert mál, en líkaminn fékk ekki skilaboðin! Hvað er málið? Kannast einhver við svona?
snsl | Jebb. Ég þarf rosalega að pissa í stressandi aðstæðum.
Einu sinni var kvíðinn alltaf svo mikið í höfðinu á mér. Ef ég á annað borð beilaði ekki á því sem ég átti að gera, þá fór ég bara í blackout og gat ekki hugsað í svona aðstæðum. Var auðvitað með öll líkamlegu einkennin líka. Finnst eins og heilinn hafi tekið framförum en ekki hitt :) hélt alltaf að þetta héldist í hendur.
holyoke | Í svona aðstæðum þá reyni ég að hugleiða smá :) Líkaminn virðist þá taka hin...
Ég hef verið kvíðin síðan ég var lítil, núna er þetta orðið svo slæmt að ég get ekki t.d. farið út að borða þá verð ég svo stressuð og kúgast ósjálfrátt. Get ekki borðað með fólkieða setið inní hljóðlátu herbergi með fólki sem ég þekki ekki vel. Veit ekkert hvað ég á að gera í þessu.. núna þori ég ekki í háskólanám því þá þarf ég að sitja inní kennslustofum með fólki sem ég þekki ekki og þá fara reflexin í gang..