Afhverju draga umgengisdeilur það versta fram í fólki? Og þá á ég líka við um sjálfa mig. Ég myndi vilja leysa svona í góðu en það virðist vera ómögulegt. Einhver góð ráð við að fara í gegnum svona sáran og erfiðan pakka þegar kemur að andlegu hliðinni? Ég er að reyna að hugsa þetta út frá börnunum en hinn aðilinn virðist bara vilja meiða og særa.
BjarnarFen | Reyndu að ræða við hinn aðilan með það ætíð í huga að gera það rólega og með...
Reyndu að ræða við hinn aðilan með það ætíð í huga að gera það rólega og með besta hag barnsins. Og ef hinn aðili fer að æsa sig. Segðu þá bara, við erum að finna bestu lausnina fyrir barnið/börnin okkar og það mun ég ekki ræða nema á rólegu nótunum. Segðu svo að þú munir hringja tilbaka eða bóka annann fundartíma eða eitthvað í þá áttina ef það er ekki hægt. nr. 1, 2 og 3 ekki láta draga þig í aðra umræðu og haltu hlutunum rólegum. Taktu upp samtölin og láttu hinn aðila vita að þetta sé tekið upp. Merkilegt hvað fólk getur passað á sér tunguna þegar það veit að upptaka er í gangi. Eða talaðu um málin fyrir framan þriðja aðila, einhverskonar sáttarsemjara.
Mér var líka gefin þau ráð að hafa alltaf einhvern með mér ef ég þarf að hitta fyrrverandi maka með börnin, bæði þegar ég er að skila og sækja. Þá er mjög erfitt að ljúga einhverju upp á mann. Lýst vel á það. Skynsamlegt.
leonóra | Mín reynsla er að best sé að halda samskiptum í lágmarki. Umræðan milli okk...
Mín reynsla er að best sé að halda samskiptum í lágmarki. Umræðan milli okkar snerist eingöngu um börnin og aldrei um mig eða mitt lif eða hvað stæði til að gera með börnunum og ég bauð aldrei upp á fortíðarrabb. Elsta barnið var nógu gamalt til að svara símtölum frá honum sjálft svo var allt látið standa sem ákveðið var. Ég bað aldrei um neinar tilslakanir. Ef ég þurfti auka pössun þá leitaði ég til skyldmenna minna. Ég var alltaf kurteis og ópersónuleg við hann eftir skilnaðinn. Þannig hélt ég mínu privacy og virti hans fullkomlega. Ég spurði aldrei börnin að fyrra bragði hvernig hafði verið hjá honum og þau hættu fljótt að tala um hann við mig. Ég bauð honum aldrei inn til mín eða steig inn á heimilið hans. Partur af þessu var að gefa ekki færi á sér - það gerði allt auðveldara a.m.k. fyrir mig. Svo liðu árin og börnin urðu stór og við "fullorðin" Þegar ég sé hann í stórveislum hjá fjölskyldunni horfi ég á hann og finnst ég aldrei hafa þekkt hann - eins og gamall púkó bekkjarbróðir úr grunnskóla.