Þegar ég fæddist tók afi minn saman svolítið sem hann taldi vera fjársjóð. Hann tók saman öll fyrsta-dags umslögin sem afi hans hafði safnað og gefið honum og setti í kassa merktann mér. Í gegnum árin keypti hann svo alltaf fyrsta-dags umslögin þegar þau komu og setti í kassann. Áður en hann dó gaf hann mér kassann og sagði mér að það sem í honum væri, væri mjög verðmætt og að ég ætti að koma fram við þetta eins og sparireikning. Ennfremur sagði hann mér að þegar ég þyrfti á peningum að halda ætti ég að taka úr kassanum og selja.
Nú er ég að fara í skóla í haust og vantaði smá pening. Ég tók mig til og veiddi nokkur fyrsta-dags umslög frá árunum 1943, 1953 og 1959 upp úr kassanum. Ég fór með þau til safnara og þar fékk ég að vita að þetta væri verðlaust. Svona seldist ekkert í dag. Sem sagt sparireikningurinn minn er verðlaus!!! :(
Þegar ný frímerki eru gefin út á Íslandi eru þau sett á sérstök umslög og svo stimpluð með dagsetningunni sem þau voru gefin út (sem sagt fyrsta daginn sem þau eru í umferð). Þetta er í raun bara eins og frímerkjasöfnun nema þetta þótti einu sinni voða merkilegt og fínt.
já svona gerði afi minn líka, bara með frímerki og aðra hluti. Fyrir honum var þetta fjársjóður en í dag er þetta svo til "verðlaust". Hins vegar sé ég þetta sem verðmætan fjársjóð vegna fallegu hugsunarinnar á bakvið gjöfina.
Það mun að sjálfsögðu enginn taka frá mér hvað mér þykir vænt um afa minn fyrir að hafa gefið mér þetta þó að safnarar í dag telji þetta verðlaust. Ég hélt samt að það væri enn sterk söfnun í gangi á frímerkjum en svo virðist ekki vera.
Emma Dís | Kannski hafa bara margir hugsað eins og afi þinn. Ef þetta er til á öðru hver...
Ég sá mig tilneyddan til að svara þessu þar sem ég lenti í ekki ósvipaðri reynslu. Ég safnaði frímerkjum sem krakki og var einnig áskrifandi af fyrstadagsumslögum. Þó ég muni ekki alveg formálann af því að ég gerðist áskrifandi af þessum umslögum. Mér var hins vegar sagt að þetta yrði mjög verðmætt einhvern daginn. Ég átti stórt frímerkjasafn og ég gerði mér ferðir í frímerkjahúsið reglulega til að kaupa frímerki í safnið. Þetta var áður en hvolpavitið mætti. Þó mér finnist þetta frekar fyndið, þá má það alveg fylgja að við vorum plötuð sem börn til að kaupa tóm umslög með stimpluðu frímerki. Ég held að fullorðið fólk haldi stundum að börn hafi ekkert minni. Mér var líka sagt af foreldrum mínum að afi og amma hefðu alltaf lagt inn pening í reikning hjá sparisjóð Norðfjarðar þegar ég átti afmæli eða um jólin. Mér var líka sagt að þegar tvö núll voru tekin af krónunni 1980 hefði spariféð orðið að engu. Þetta er nú meira bullið.
Kingsgard | Þetta er líklega ekki nógu gamalt fyrir safnara. Kannski fá barnabörn þín eð...
Þekki svona tilvik líka. Því miður eru gömul frímerki verðlaus í dag og fyrsta dags umslög líka, kannski útaf því að svo margir eiga þau. of margir af eldri kynslóðinni héldu að þetta yrði að einhverju :(
adaptor | já þetta er ömurlegt ég átti sem samsvarar milljónum sem var búið að safna i...
já þetta er ömurlegt ég átti sem samsvarar milljónum sem var búið að safna inn á lokaðan reikning frá því að ég fæddist svo kom myntbreytingin og allt inn á reikningum varð verðlaust