vill ekki hafa maka i fæðinguni

Mitt álit er að það ert ÞÚ sem ert að fara að fæða barnið og ef þér líður illa með að hafa hann þarna þá myndi ég sleppa því.
Ég sjálf var í hræðilegu sambandi en fannst allt í lagi að hafa hann þarna í fæðingunni. Ég hætti svo með honum stuttu eftir fæðinguna, gat ekki þessar lygar lengur! Ég get loooofað þér því að betra er að vera einn og ganga í gegnum sambandsslit heldur en að vera í svona sambandi. Maður platar sig endalaust um það að þetta eigi eftir að lagast og ekkert gerist. Þegar ég tók skrefið þá var eins og þungu fargi væri af mér létt þótt það hafi tekið sinn tíma að jafna sig.
Eftir á hugsa ég að ég hefði viljað hafa systur mína og vinkonu í fæðingunni og sleppa honum.
Gangi þér alveg super vel og ef það er eitthvað þá skaltu senda mér póst :)
Oftast breytist fólk ekki svona kviss bang. bara spurning um hvort þið getið unnið úr þessu eða ekki.

Elsku þú!
Það er skelfilegt að líða svona, en þetta tími þar sem þú þarft stuðning og ég mælist til þess að þú ræðir þetta við sálfræðinginn og ljósmæður.
Ræddu þetta við móður þína og vinkonur. Og hlustaðu á sjálfa þig. Ef þú vilt ekki þetta samband eða hafa hann hjá þér í fæðingu þá átt þú rétt á því! Hann getur bara setið frammi og beðið þar til dýrið er komið í heiminn og komið beint inn þá.


Hringdu strax í ljósmóður/sálfræðing. Ekki bíða þar til þú eigir tíma(nema að það sé á eftir/morgun)

Það er náttúrulega ömurlegt að líða svona illa á meðgöngunni.
Er ekki möguleiki að flytja heim til foreldra þinna restina af meðgöngunni? Ekki endilega að hætta saman bara að þú komist út úr þessu eitraða umhverfi á meðan þú ert ólétt, þá bæði færð þú smá svigrúm til að anda og hugsa hlutina upp á nýtt og hann líka. Get ekki ímyndað mér að líða eins og ég hefði engan stuðning frá maka á þessum tíma.
En til að svara spurningunni með fæðinguna, gerðu það sem þér líður best með, ef það er að hafa hann ekki með þá er það bara þannig. Það ert þú sem ert að fara að nota allan þinn vilja og orku í að koma barninu í heiminn og ef einhver er á staðnum sem dregur úr þér ætti hann auðvitað ekki að vera viðstaddur.
Hann kannski hugsar þetta öðruvísi ef þú segir honum bara nákvæmlega það sem þú ert að hugsa, að þú viljir ekki hafa hann með. Þó hann kalli þig eigingjarna þá held ég að það sé betra að koma þessu frá þér.
Myndi líka tala um þetta við sálfræðinginn hjá mæðravernd.

Gangi þér rosalega vel.

Takk fyrir svörin

Sprakk í dag og sagði honum þetta í dag og hann sagði að skýringin væri að honum fyndist eg bara gráta of mikið og vera bara over reacting (y) frá bært að heyra eða þannig , svo sagðist hann eiga mjög bágt með að sýna öðrum samúð og umhyggju og huggun af persónulegum ástæðum , var tilbúinn til þess að reyna laga það ( hef litla trú að það gerist) vildi alls ekki að ég ÿtti ser i burt i sambandi með fæðinguna og sagði að það yrði ekki þannig þá og eitthvað , ég veit ekki hvað eg á að segja eða
gera en eg veit að þetta lagast liklega ekki , en eg get ekki flutt heim , myndi liða verr þar :/
ég næ að halda mér ágætri á daginn mep þvi að hugsa litið um þetta en vanliðin hrynur yfir mig a kvöldin þegar eg er ein i ruminu og liður svo einmanna :/ þá byrja eg að gráta en enginn kemur þrátt fyrir að einhver heyri :(

Viltu að hann komi og taki utan um þig og huggi þig? Kannski þarftu að segja honum það. Sumir eru bara þannig..

En afhverju heldur þú að þér líði betur að halda áfram í þessu sambandi en að ljúka því? Mér sýnist vanlíðanin vera ansi mikil :(

Ég er ekki ólétt enn sem komið er en ég kannast við svona maka, maðurinn minn var svona svo einn daginn sprakk ég og sagði að hann yrði bara að sýna mér samúð, umhyggju og nánd og að hann mætti aldrei gera lítið úr því þegar ég græt til dæmis af sársauka og þegar ég segi ég er að drepast þá eigi hann að spyrja hvar og hvort það sé eitthvað sem hann geti gert til að láta mér líða betur eða bara jafnvel að segja æji það er ekki gott er eitthvað sem ég get gert? 


Það tók svona 2-3 mánuði að þvinguðum spurningum en eftir það  þá er umhyggjan og samúðin orðin alvöru en ekki uppgerð. Þetta lagaði heilmikið hjá mér og hann talar alveg um það í dag að fjölskyldan hans hafi ekki verið svona hlý fjölskylda heldur átti maður bara að harka af sér og hætta að væla svo hann sá ekki alveg tilgangin í að breyta því fyrren ég kveikti á perunni hjá honum með þetta. Kannski er þetta allt öðruvísi en bara svona hugmynd að það gæti verið það sem er að. 


En með fæðinguna þá myndi ég ekki hika við að taka einhvern annan með þér þetta er tími þar sem þú þarft 100% stuðning og hann getur þá frekar setið frammi og komið inn með eitthvað sem þig vanntar af og til en ef það eykur stressið hjá þér þá ættiru alls ekki að bjóða honum uppá það að vera viðstaddur. 

Leiðinleg staða sem þú ert í en þú ert að fara að fæða barnið og það er best fyrir þig að hafa þá sem að þú vilt hafa við hlið þér á meðan á fæðingunni stendur svo hún gangi sem allra best.

Hefuru eitthvað skoðað að hafa doulu með í fæðingunni?  
Getur skoðað hér hvað doula gerir fyrir þig www.hondihond.is