Ég er í smá sálarkreppu. Ég er kona komin vel á fertugsaldurinn. Er búin að vera í sambúð með manni í 11 ár og eigum við 2 dásamleg börn saman. Undanfarið hef ég verið að þrá að vera með konu. Hef alltaf talið mig tvíkynhneigða en laðast frekar að karlmönnum. Hef 1x sofið hjá stelpu á einhverju fylleríi þegar ég var í kringum tvítugt. Ég hugsa stanslaust um það hvað mig langar að vera með konu. Mig vantar svo að tala um þetta við einhvern til að komast til botns við hvað hrjáir mig.. Ég elska manninn minn.. En það er eitthvað sem vantar... mer líður hálf illa yfir þessu.. Ég er ekki tilbúin að fara í samtökin að leita ráða.. Er einhver hér sem hefur verið í svipaðari stöðu?