Mín reynsla, sem einstaklingurinn með ADHD, er að dass að þolinmæði, nett æðruleysi og fullt af húmor er best fyrir aðilann með ADHD. Ef það er ekki til staðar getur sambandið brotið hann hratt niður þar sem einstaklingar hafa alla ævi fengið þau skilaboð að þau séu alltaf að klúðra einhverju, fara yfir einhver mörk eða “vera óviðeigandi” samkvæmt einhverjum leiðinlegum íslenskum staðli. Í stað þess að pæla hvernig er fyrir þig að vera í sambandi með aðila með ADHD ættiru frekar að spá hvernig týpa þú ert og hvort þú hentir aðila með ADHD. Ef þú ert pínu square, þolir ekki óreiðu og að hlutirnir séu ekki alltaf á sínum stað eða skilur ekki hvernig einhver gæti gleymt hinu og þessu, þá hentar þetta samband hvorugu ykkar. En, ef þú pælir minna í svoleiðis hlutum og tekur lífinu ekki of alvarlega, þykir gaman að fíflast, fara aðeins of seint að sofa og hlusta á einhvern með munnræpu í nokkra klst um áhugamál dagsins þá gæti þetta klárlega verið sambandið fyrir þig. Persónulega finnst mér fólk með ADHD lang skemmtilegastað fólkið en það getur líka vissulega verið krefjandi, og þá mest fyrir þann sem er með ADHD-ið
How can a woman be expected to be happy with a man who insists on treating her as if she were a perfectly normal human being. - Oscar Wild
