Enn í áfalli eftir ástvinamissir

Læknir gæti mögulega komið þér að hjá sálfræðingi hjá heilsugæslunni.
Hins vegar er vert að taka fram að fólk jafnar sig ekki á dauðfalli á viku. Ef um náinn ástvin er að ræða þá getur það tekið mörg ár að jafna sig algerlega. Fólk sem missir börn jafnar sig aldrei. 
Líðan þín er því eðlileg. Það er eðlilegt að líða illa eftir dauðsfall.

--------------------------
Sel og leigi heykvíslir og kyndla, veiti einnig ráðgjöf um brennur og grýtingar.

Ég missti föður minn fyrir 10 árum. Söknuðurinn er sá sami. Maður lærir bara að lifa með því. Alltaf jafn fúllt engu að síður.

Veistu, þetta er bara eðli sorgarinnar. Þú þarfnast hjálpar við að vinna þig úr þessu hugarvíli. Það eru til sjálfsstyrkingarhópar sem vinna saman í sorgarferlinu. Fáðu heilsugæsluna þína eða prestinn þinn til að finna út úr því fyrir þig. Prestar eru almennt með mjög mikla og góða þjálfun í sálusorgun. Það má líka létta til þeirra.

Ég talaði við prest þegar pabbi minn dó. Mér fannst það verra en ekkert. Mæli ekki með prestinum í að hjálpa með sorgina. Ekki sálfræðinga heldur, þeir ávísa bara lyfjum.

Helvítis sálfræðingarnir alltaf í dópsölu.
Sálfræðingar eru ekki læknar og mega ekki og geta ekki ávísað lyfjum. 

--------------------------
Sel og leigi heykvíslir og kyndla, veiti einnig ráðgjöf um brennur og grýtingar.

Reyndar er hægt að tala við sálfræðing eða geðlækni sem ávísar lyfjum og þá borgar ríkið. Ef fólk vill viðtalsmeðferð, þá borgar fólk víst sjálft. Ergó, ef þú getur ekki borgað sála, þá verðuru að fá læknadópið til að ríkið borgi.

Reyndar er hægt að tala við sálfræðing eða geðlækni sem ávísar lyfjum og þá borgar ríkið. Ef fólk vill viðtalsmeðferð, þá borgar fólk víst sjálft. Ergó, ef þú getur ekki borgað sála, þá verðuru að fá læknadópið til að ríkið borgi.

Einmitt sálfræðingar geta ekki skrifað út lyf nema vera með líka með virkt læknaleyfi. 

--------------------------
Sel og leigi heykvíslir og kyndla, veiti einnig ráðgjöf um brennur og grýtingar.

Á þessu stigi, svo stuttu eftir andlát, er eðlilegast að leita stuðnings hjá öðrum í fjölskyldunni og vinum og öðrum sem syrgja með þér.
Það er ótímabært að hafa áhyggjur af því að hugsa mikið um missinn og einnig ótímabært að leita faghjálpar nema tilfinningar séu stjórnlausar, þú sofir alls ekki og nærist ekki.