Ég var að hugleiða þegar ég lít útum gluggan hjá mér og sé lágreista byggð með sambýlishúsum (2 - 4 íbúðir sér inngangur og garður ásamt bílskúr) og lágreistum blokkum með garði og sólríkum svölum, já hvernig væri þetta hverfi með langtum þettari byggð ? Hér er útsýni til allra átta og aðgangur að strönd og útiverusvæðum. Fólk gengur framhja með börn og hjólar eða með hunda í bandi. Skólabörn hoppa af gleði. Þetta er ekki stórborgarumhverfi með risaháum blokkum og borgarlínuvögnum.
Þétting byggðar byggir á blokkum uppá 6 - 12 hæðir eða meira og engir garðar eða græn svæði ?
Jú kannski bílskýli neðanjarðar og lyfta. Næsta nágrenni Borgarlínuvagn og enn þéttari byggð.
Búum við í Hong Kong ?

Þetta kom uppí hugann þegar ég las grein eftir dr. Bjarna Reynarsson í mbl í dag 19.mars 2021.
"Þétting byggðar og einsleitni húsagerða"
Bjarni segir:
"» Allt stefnir að sömu
niðurstöðu: Íbúðahverfi með fjölbreyttum húsagerðum þjóna best
íbúum Reykjavíkur."

Við erum að sjá hræðileg mistök við þéttingu byggðar.
Hræðilegar íbúðir sem eru með skuggasæl stræti og úrtsýni útæi næstu íbúð.
Þetta er að blasa við okkur í "Skuggahverfinu" og líka við Hlíðarenda þar sem mætti nýta sólar og svo víða í Reykjavik. Hræðileg þróun. Ég vil ekki búa í hverfi þar sem "lest" eða stór strætisvagn keyrir í gegn á fárra mínútna fresti. Nei takk enga borgarlínu í gegnum mitt hverfi !