Nú erum við að fá reynslusögur um hvernig hefur gengið með þann stóra hóp innflytjenda (flóttamanna) sem ruddist yfir Miðjarðarhafið og flæddi um Evrópu um og eftir 2015. Þarna er um milljónir manna að ræða aðallega fólk með fyrrum búsetu fyrir sunnan Miðjarðarhaf í N-Afríku og Mið Austurlöndum.

Það hafa verið skrifaðar margar skýrslur um ástandið.
Ég hef lesið greinar um að í Þýskalandi hafi vonir staðið til að þessi flóttamannahópur sem þangað kom yfir 1 milljón manna myndi aðlagast kerfinu læra þýsku og taka þátt í atvinnulífinu. Þessar vonir virðast hafa brugðist örlítið brot þessa stóra hóps flóttamanna stundar vinnu en er á framfæri hins opinbera og virðist kjósa þann lífsmáta í stað þess að stunda launaða vinnu. Jafnframt höfum við lesið um aukin ofbeldisafbrot í Þýskalandi þar sem innflytjendur eru stórir þáttakendur.

Við erum að lesa þessa dagaana um hryllilegt ástand í Svíþjóð þar sem stórir hópar innflytjenda hafa tekið sér bólfestu. Þar er víða þannig komið að stór hverfi eru yfirtekin af innflytjendum sem setja sér og sínum eigin lög og reglur. Skotbardagar og morð eru nánast daglegt brauð og sænska lögreglan treystir sér ekki að takast á við vandann. Almenningur í Svíþjóð forðast þessi hverfi. Það er sama sagan og í Þýskalandi stór hópur innflytjenda í Svíþjóð kjósa að stunda ekki almenna vinnu en lifa af bótum frá ríki og sveitarfélögum. Í Svíþjóð er nú svo komið að sveitarfélög ráða engan veginn við vandann og hafa ekki burði til að veita þá félagsþjónustu sem áður var.

Við lesum um svipað ástand á Spáni og á Ítalíu. Í þeim löndum veit enginn hver heildarfjöldi óleglegra innflytjenda er. Vandamálið er þó vel sjánlegt í borgum og bæjum. Atvinnulausir innflytjendur á Spáni, Portúgal og Ítalíu eiga ekki kost á sama velferðarkerfi og þekkist norðar í álfunni eins og í Þýskalandi og á Norðurlöndunum. Afleiðingarnar eru rán og glæpir og ólögleg viðskipti af öllum toga.

Í Grikklandi fréttum við um yfirfullar flóttamannabúðir og hryllilegt ástand þar sem allt skortir.

Mörg lönd Evrópu hafa lokað landamærum sínum og neita með öllu að taka við innflytjendum.
ESB stendur ráðþrota uppi með vandann stórfellt atvinnuleysi og versnandi lífskjör og sprungið landamærakerfi ESB með Schengen kerfið hriplekt.

Við hér á Íslandi höfum orðið vör við þennan gífurlega þrýsting flóttamanna um að komast inní landið okkar með öllum ráðum. Hér eins og annarsstaðar hafa verið skrifaðar skýrslur um ástand mála.
Við lesum um það í blöðum að margir flóttmenn sem hingað koma hafa sumir hverjir eyðilagt skilríki sín og vegabréf til að villa um fyrir yfirvöldum og tefja málin þannig að dvalartími þeirra og uppihald á vegum ríkisins verði sem lengstur. Þegar búið er að rannsaka mál þessa fólks og til stendur að senda það úr landi þar sem réttur þeirra er ekki til staðar samkvæmt Íslenskum reglum og lögum þá eru uppi kröfur um að málin hafi tekið svo langan tíma og óleyfilegt eða ómannúðlegt að senda fólkið til baka.

Hérlendis eru svo hópar manna sem gera allt til að villa um fyrir yfirvöldum. Þssir hópar innlendra hvetja jafnvel þessa "ólöglegu" innflytjendur til lögbrota og ólöglegra aðgerða.

Covid faraldur hérlendis og erlendis og ört vaxandi kreppa, atvinnuleysi og gjaldþrot fyrirtækja á Íslandi mun eflaust hafa áhrif á getu ríkisins til að sinna þessum málaflokki.
Sökum þessa munum sjá öflugri viðspyrnu við innflutningi ólöglegra innflytjenda hingað.
Fé til að halda uppi okkar eigin velferðarkerfi dugar vart til framfærslu okkar eigin þegna í þeirri miklu kreppu sem framundan er.