Sumir vilja ávallt trúa á það versta. - við þurfum að læra af þessu.
_Svartbakur
| 8. des. '21, kl: 17:31:20
|
81 |
Svara
|
Er.is
|
0
Já margir spá ávallt að allt muni enda með ósköpum og því sé best að gera lítið eða ekkert.
Gott dæmi er t.d. göngin undir Hvalfjörð. Hópur manna hélt því fram að þau myndu leka og fyllast af ajó.
Framkvæmdin væri brjálæði. Svipaða sögu má segja um ýmsar vega- eða hafnaframkæmdir.
Ótal dæmi mætti nefna á þessum vettvangi um úrtölur og hræðslu við framkvæmdir.
Svipað var með Kárahnjúkavirkjun. Margir fullyrtu að þegar lónið fylltist myndi jörðin bresta og
upphæfist eldgos, Kárahnjúkavirkjun og Álverið á Reiðarfirði myndi verða hinn mesti bölvöldur
Aaustfjarða.
Álverið í Straumsvík sem byggt var um 1964-6 átti að spilla allri náttúru. Samhliða var Búrfellsvirkjun
byggð.
Blönduvirkjun var talin hin mesta ógn fyrir okkur.
Kröfluvirkjun hið mesta glapræði.
Þetta er upptalning af virkjunum og eðlilegum framkæmdum sem hafa verið notaðar til ölunar raforku og nýst okkur til tekjuöflunar og farsældar fyrir almenning. Hér nefni ég einnig veg og hafnaframkvæmdir sem mörgum fannst hættulegar eða hreinlega óþarfar.
Mikil mótmæli hafa verið gegn framkvæmdum varðandi fjarskipti og símaþjónustu.
Það er af miklu að taka varðandi úrtöluraddir og þá sem engu vilja breyta.
Nú er svo komið að Ísland sem er land með miklar orkulindir til raforkuframleiðslu er uppiskroppa með orku og þarf að nýta dísilolíu til að knýja verksmiðjur. Einnig þarf að skerða orkusölu til þjóðþrifafyrirtækja sem skapa gjaldeyristekjur og mikla atvinnu.
Framkæmdir varðandi nýtingu landsgæða eins og t.d. jarðvarma og vatnsorku hafa gert okkur kleyft að lifa hér við frábær lífskilyrði. Við megum ekki láta úrtöluraddir ráða för.