Góðan daginn kæru mæður sem kunna a lesa þetta innlegg..mig langaði að leita til ykkar í von um að einhverjar hérna inni hafa byrjað á að taka þunglyndislyf á miðri meðgöngunni ykkar með sömu "einkenni" og mín ? Þannig er mál með vexti að ég hef sögu um slæmt þunglyndi i gegnum mína lífstíð, ég er ekki a lyfjum núna en ég er ólett af mínu fyrsta barni og er með áhyggjur af hvernig mér líður. Mér líður almennt ekki illa, ég er ekki í svartnætti eins og þegar ég hef verið með slæmt þunglyndi yfirleitt og þessvegna hef ég ekki byrjað að taka nein lyf þó ljósmóðir hefur gefið grænt ljós. Hugsunin er alltaf, "en þér líður ekkert beint illa" "það er ekkert allt alveg svart, afhverju ætti ég þá að taka lyf" En málið er að ég er svo rosalega rosalega flöt. Ég tengist bumbunni minni alls ekki neitt, finn ekki fyrir neinni væntumþykju þegar barnið hreyfir sig eða neinar tilfinningar fyrir því yfir höfuð, finnst ég ekkert hlakka til að fá það í heiminn er aðalega bara kvíðin fyrir frelsissviptingunni m.a, það veitir mér enga gleði við að vera ólétt, mig langar almennt ekkert að ræða meðgönguna við fólk, og vildi óska þess að fólk talaði við mig um einhvað annað. Almennt tilfinningalaus bara hreinlega hvort sem það tengist barninu eða bara daglegu lífi. Ég finn ekki til mikillar gleði eða tilhlökkun eða tilfinningum almennt bara. sammt innst inni veit ég að mer þykir mjög vænt um barnið, fæ alveg hræðslu tilfinningu að það sé eitthvað að eða eitthvað svoleiðis og veit ég mun elska barnið mjög mikið og allt það.. Þetta barn kom undir af fúsum og frjálsum vilja, þeas barnið kom ekki óvænt undir, heldur vorum við búin að tala um að eignast barn. Eg er að spá, hefur einhver með svipaða líðan, verið sett á þunglyndislyf, breytti það einhverju ? Tengdust þið litlu manneskjunni betur við það að fara á lyfin meðan þið voruð ólettar? Leið ykkur eins og þið hefðuð almennt meiri og glaðari tilfinningar til barnsins? Almennt meiri gleði dags daglega, og meiri framsækni ? Mbk
------------------------------------------------------
Only after the last tree's cut
and the last river poisoned,
only after the last fish is caught
will you find that money cannot be eaten
leonóra | Hef ekki verið á þunglyndislyfi á meðgöngu en hefði líklega þurft þess í eit...
Hef ekki verið á þunglyndislyfi á meðgöngu en hefði líklega þurft þess í eitt skiptið. Þú segist alls ekki neitt tengjast bumbunni þinni og finnur ekki fyrir væntumþykju þegar barnið hreyfir sig en er samt viss um að innst inni þyki þér vænt um barnið. Það er enginn dauðadómur að líða öðruhvoru illa eða vera flatur öðruhvoru. Flestir eru þannig en þú þarft helst að vera glöð líka öðru hvoru. Málið er að detta ekki í ofhugsun og fara að analýsera hverja hugsun og skilgreina þig sem skrítna. Sjálfri finnst mér alveg nóg að líða oftast bara ágætlega og hlakka bara þokkalega til lífsins og ég var alveg eins þegar ég gekk með börnin mín. En auðvitað er ég enginn sérfræðingur og þú átt að hlusta á ljósuna þína. Engu að síður finnst mér að þú þurfir nauðsynlega hjálp til að tengjast barninu þínu - ykkar beggja vegna. Engar tilfinningar hljóma ekki vel en hlýjar tilfinningar án glimmers og flugelda hljóma uppbyggjandi. Einhvern veginn finnst mér að það gæti hjálpað þér að skrifa daglega niður það sem þú ert þakklát fyrir í lífinu. Gætir t.d. byrjað á því að þakka fyrir að vea Íslendingur - vá við erum svo mikið forréttindalið í heiminum á covidtímum.
elsabjorkeinars | Ég er búin að vera á þunglyndislyfjum í mörg ár. Átti mitt fyrsta barn í fyr...
Ég er búin að vera á þunglyndislyfjum í mörg ár. Átti mitt fyrsta barn í fyrra og á meðgöngunni leið mér alveg eins og þér, samt var ég á lyfjum. Ég hefði þurft meiri stuðning og faglega aðstoð. Ég elska samt barnið mitt núna og finnst móðurhlutverkið best í heimi (og erfiðast) ? Ég lofa að þér mun líða betur ?? Þú mátt senda mér skilaboð ef þú vilt spjalla.