Ég breytti ýmsum smávægilegum staðreyndum um okkur til að við þekktumst ekki af þessari frásögn en ef einhver þekkir okkur samt þætti mér vænt um að viðkomandi héldi því fyrir sig. Ég er bara að leita ráða hérna og ekki að reyna að vera með nein leiðindi út í neinn.
Börnin mín tilheyra flókinni samsettri fjölskyldu, eins og svo mörg íslensk börn. Við pabbi þeirra skildum fyrir fimm árum þegar þau voru 6 og 2 ára. Fyrst eftir að við skildum bjó pabbi þeirra úti á landi og þau fóru lítið til hans nema bara í lengri fríum. Þremur árum seinna breyttist búsetan og núna búum við rétt hjá hvort öðru svo krakkarnir fara mun reglulegar til hans. Við erum bæði komin í önnur sambönd og konan hans á son úr fyrra sambandi sem er ári yngri en sonur okkar og svo eiga þau saman ársgamlan strák, svo hjá þeim er talsvert meira stuð á heimilinu heldur enn hjá okkur sem erum bara hjón með tvö börn :)
Strákurinn okkar, sem er núna 7 ára, er mjög ‘auðvelt’ barn. Á auðvelt með námið í skólanum, á auðvelt með samskipti við börn og fullorðna, man eftir dótinu sínu og veit svona yfirleitt hvort hann er að koma eða fara ;) Þeim stjúpbræðrunum kemur ofsalega vel saman og samband þeirra er mjög fallegt.
Stelpan okkar sem er 11 ára á frekar erfitt. Hún er svakalega skapandi og hugmyndarík, góð við lítil börn, kurteis við alla, sanngjörn, með ríka réttlætiskennd, fróð og gaman að spjalla við hana þegar vel liggur á henni en hún er með ‘allan pakkann’ eins og það er stundum kallað. Lesblindu, ADHD, kvíða, almenna námserfiðleika og mjög hægan úrvinnsluhraða og þarf þess vegna mikla hjálp við námið og margt í daglegu lífi, hún er líka með skyntruflanir tengdar snertingu og þolir til dæmis mjög illa faðmlög og knús. Ef það er stress á heimilinu, til dæmis ef við vöknum of seint eða hún fær misvísandi skilaboð eða veit ekki til hvers er ætlast af henni verður hún gjörsamlega ringluð og hagar sér eins og bavíani. Hún höndlar óreglu í svefni og matarræði mun verr heldur en bróðir hennar þó hann sé rúmlega 4 árum yngri og verður mjög neikvæð og erfið í skapi ef svoleiðis kemur fyrir.
Hún er oft mjög æst og með læti og getur skrúfað sig upp í áhyggjurúss og er þá alveg ferlega erfið í umgengni, hún helst ekki í neinum tómstundum nema skátunum og á fáa en góða vini. Svo ég veit alveg að það getur verið erfitt að búa með henni.
Dóttir mín sagði mér fyrir nokkrum dögum og var alveg miður sín, að fjölskylduvinur á hinu heimilinu hennar væri vondur við sig. Hún sagði að þetta hefði verið svona í þónokkurn tíma og ástæðan fyrir því að hún var svona miður sín yfir þessu núna var að vinkonur hennar væru farnar að taka eftir þessu líka og spyrja hana út í þetta. Þetta er kona sem kemur til þeirra oft í viku til að létta undir, ekki þó tengd fjölskylduböndum heldur bara vinkona þeirra.
Ég svona trúði þessu ekki alveg og spurði hana hvað nákvæmlega væri sagt og gert sem léti henni líða illa og þá hafði hún eftir hluti sem ég vona innilega að séu ósannir en er ferlega hrædd um að séu réttir.
Hún sagðist hafa talað við bæði pabba sinn og stjúpu um þetta af og til síðan um síðustu jól og að þau segir bara að þetta gangi ekki og að það verði að gera eitthvað í þessu, en geri svo ekki neitt. Ég mun auðvitað tala við þau, en ég er búin að vera að hugsa núna í nokkra daga um hvernig ég á að nálgast þetta og mér dettur bara ekki nein lausn í hug sem er ekki frekjuleg afskipti af lífi hinnar fjölskyldunnar, getið þið aðstoðað mig?