Óhagnaður er eins og Jón Steinar Gunnlaugsson sagði eitthvert besta merki þess að fólk ætti að forðast. Það er nánast gulltryggt að þú og allir munu tapa ef fyrirtæki sem þú eða aðrir þér nánir eiga eða eiga hlutdeild í hafa óhagnað í huga Það er nánast ekkert verra en þetta ef hægt er að tala um ásetning eða markmið. Í þessu ljósi skyldu sem flestir skoða fagurgala t.d. borgarsjóðs sem boðar að óhagnaður fyrtirtækja og sem mest tap sé allra hagur. Borgarstjórn Reykjavíkur hefur auðvitað mikla reynslu af taprekstri t.d eins og Strætó og vill margfalda þann taprekstur margfalt með Borgarlínu sem er auðvitað hinn mesti óhagnaður og að mati Borgarstjórnar afar jákvætt því að skattgreiðendur munu borga.
kaldbakur | Óhagnaðardrifið hugarfar tryggir auðvitað hinn mesta óhagnað.
Allir munu ta...
sparisjóður reykjavíkur var nokkurn vegin rekin svoleiðis hagnaðurinn fór að miklu leiti í góðgerðarmál þangað til pétur heitinn blöndal fór í krossför til að ná þessu fé eins og allir muna talaði hann um fé án hirðis það tók þá ekki langan tíma að ræna þann banka innan frá það er sennilega rétt hjá jóni að svoleiðis módel gangi ekki ef félagið fer að skila einhverju þá er alltaf einhver viðbjóðurinn tilbúin á línunni að stela því
SPRON Sparisjóður Reykjavíkur og nágrennis var auðvitað ekkert rekinn án hagnaðar, þá hefði hann að sjálfsögðu ekki lifað eins lengi og raun ber vitni. Það getur enginn staðið í rekstri án einhvers hagnaðar nema að einhver borgi brúsann. Reykjavík er t.d. að ausa fé í ýmsa vitleysu sem er rekinn með miklu tapi eins og t..d. Strætó. Þeir sem borga brúsann eru skattgreiðendur. SPRON var étinn innanfrá. Þeir sem áttu að gæta sjóðanna fóru með féð á markað og vou síðar yfirteknir af glæpaklíkunni í Kaupþing.
kaldbakur | Vilhjálmur Bjarnason skrifaði ágætaa grein umm þetta fyrirbæri sem kallað e...
Vilhjálmur Bjarnason skrifaði ágætaa grein umm þetta fyrirbæri sem kallað er óhagnaðardrifið.
"Nýverið hefur verið fundið upp orðskrípið »óhagnaðar-« í nokkrum orðasamböndum. Sá er þetta ritar er nokkuð vel að sér í reikningsskilum og veit hvað er hagnaður og hvað er tap. Sömuleiðis veit sá er þetta ritar hvað er lán og ólán, og fer einnig nærri um hvað er hamingja og hvað er óhamingja. Af þessu tvennu verður aðeins dregin sú ályktun að óhagnaðardrifinn rekstur sé drifinn áfram af taprekstri. Það er álíka viska, og að halda því fram að augljós taprekstur geti verið þjóðhagslega hagkvæmur. Í samfélaginu er sívaxandi eftirspurn eftir óhagnaði. Á sama tíma fer skilningur á hagnaði, og þar með framförum, síminnkandi."
Óhagnaður - nógu vitlaust til að allir tapi ?
