Þeir sem leigja út húsnæði á Íslandi eru einstajklingar eða leigufélög og svo sveitarfélög.
Einstaklingar og leigufélög þurfa auðvitað að huga að því að einhver hagnaður sé af útleigunni.
Það hlýtur að vera skiljanlegt og jú bara mjög eðlilegt og þá kalla menn það hagnaðardrifið.

Nú svo eru einhverjir sem hugsa ekkert um hvort reksturinn skili hagnaði eða tapi og þá er það
kallað óhgnaðardrifið.

Óhagnaðardrifið fyrirbæri er auðvitað ekki heldur vistvænt. Þar er verið að ganga á einhverja sjóði eða annað og hlutirnir eru ekki sjálfbærir.

Óhagnaðardrifið er þí það sam og ekki sjálfbært.

Við gætum t.d. hugsað okkur orkuveitu t.d. hitaveitu sem nýtir borholur sem eyðast nema að
gætt sé að því að nýjar borholur þarf til að anna eftirspurn annars fer fyrirtækið í þrot.
Óhagnaðardrifinn rekstur myndi stöðvast þegar ekki er hægt að virkja nýjar holur of fyrirtækið fer í þrot.
Hagnaðardrifinn rekstur tekur með í reikninginn að það þarf að fjárfesta í nýjum hitaveitu holum til að
reksturinn geti átt framtíð.

Þeir sem reka leigufélög sem eru styrkt af stéttarfélögum eru auðvitað að nyta sér styrki sem
aðrir borga en leigjendur.

Það þarf ekki að nefna leigufélög hins opinbera eins og sveitarfélaga félagsbústaðir og annað.
Þarna er bara um að ræða aumingjavæðinu.