Afsakið langlokuna, Þið sem nennið að lesa þetta eruð ÆÐI.
mig langar til að koma þessu frá mér og kannski fá smá ráð eða knús.
Málið er að ég bý erlendis ásamt erlendum manni mínum til 4 ára og dóttir okkar sem er 2 ára og svo er ég ófrísk
núna af okkar öðru barni, gengin 7 mánuði á leið.
Um jólin vorum við frá hvort öðru í 2 mánuði, ég með dóttur okkar á Íslandi og hann í heimalandi sínu.
Það var þá sem ég uppgötvaði að ég væri ófrísk, og lét hann því vita í gegn um síma. Við vorum bæði
mjög ánægð með það.
Þegar við hittumst í febrúar svo aftur, þá vorum við auðvitað ánægð að hitta hvort annað, og hann að hitta
dóttur okkar eftir þessa 2 mánuði og svona.
Kynlífið hjá okkur var mjög reglulegt áður, þá er ég að tala um 2-3x í viku, þannig að þetta var
pínu viðbrygði að vera ekki saman þessa 2 mánuði, ekki það að samband okkar byggist bara upp á kynlífi.
En nóg með það, kvöldið eftir við komum þegar við fórum að sofa þá snéri hann sér bara á hliðina og fór að sofa.
Mér fannst þetta hálf skrítið, hélt hann mundi kannski kúra aðeins með mér, stunda samfarir eða því líkt.
En það var þá ég sem spurði hann hvað væri að angra hann, eða hvort hann vildi virkilega bara snúa sér
út í horn eftir allan þennan tíma sem við vorum frá hvort öðru.
Hann snéri sér við og kvöldið endaði með ástríðu og umhyggju (bara afþví að ég krafðist þess).
Svo næstu 2 daga fannst mér alltaf eins og það væri eitthvað sem honum langi að koma frá sér. Fannst
hann alltaf vera svo vandræðalegur og vilji segja mér eitthvað.
Ég spurði hann hvort það væri eitthvað sem ég ætti að vita, eða hvort hann vilji koma einhverju frá sér.
Hann sagði að svo væri ekki.
Heimasíminn var alltaf að hringja, og oft var enginn í simanum eða þá kvennmaður að spurja um
manninn minn.
Svo 4 dögum seinna vorum við þrjú í bænum, og ég fæ símtal og kvennmannsrödd spyr um hann. Ég læt
hann fá símann og hann talaði stutt, veit ekki um hvað.
Ég spyr hann hvað þetta símtal væri, hann sagði að hann fékk "eitthvað" lánað hjá einhverjum sem hann þyrfti
að skila.
Nóg með það, við röltum í bænum og verslum það sem við ætluðum að versla, þegar hann segist þurfa að
fara að pissa, komi eftir smá stund.
Ég beið og beið, fannst ég hafa beðið í alveg hálftíma, en var samt ekki nema kannski korter-20 mín (sem er þó
nóg því klósettið var ekki langt frá).
Svo sé ég hann í farlægð vera að koma, og þá hringir síminn minn og það var sami kvennmaðurinn
sem hafði hringt áður og spyr mig hvort ég viti hver hún sé.
Ég svara því neitandi, þá segist hún vera kærasta hans.
Ég fann að hjartað mitt fór í marga mola, ætlaði hreinlega ekki að trúa þessu.
Ég hlustaði á hana, án þess að brotna niður, og hann kominn við hlið mér frekar upptrektur
(vitandi að þetta sé hún í símanum).
Hún segir að þau hafa verið saman í ár, og hann hafi bara verið að nota mig peningalega séð.
(tek það fram að það var hann sem vann fyrir heimilinu, og ég heimavinnandi og var því ekki
að þéna neina peninga).
Hún vissi allan tímann af mér og dóttur okkar. En vissi að vísu ekki að ég væri ófrísk.
Hún sagðist hafa sönnun (myndir) heiman frá mér, þar sem hún kom þegar ég var ekki heima.
Þið getið ekki ímyndað ykkur hvað þetta var sárt, að heyra þetta *grát*.
Eftir þetta símtal, horfði ég bara votum augum á manninn minn, og hann á mig til baka votum augum,
og hann sagði að hann hafði gert stæðstu mistök ævi sinnar.
Ég sagðist ekki trúa þessu. Hann fór á hnén (tek það fram í stórri verslunarmiðstöð) og grátbað
mig að fyrirgefa sér.
Ég brotnaði niður og fór að hágráta, og sagðist bara ekki trúa þessu og gæti pottþétt ekki fyrirgefið honum.
Við fórum heim með leigubíl, og á leiðinni var hann að grátbiðja mig að fyrirgefa sér, þetta muni
aldrei koma fyrir aftur.
Eftir langar samræður heima og hann játaði allt og sagðist því vera feginn að ég viti þetta núna,
(þegar hann fór að pissa þá hafði hann hringt í hana og sagt henni að á milli þeirra sé búið og hann elski
mig en ekki hana, hann hafi gert stór mistök með því að vera með henni).
Hann sagðist hafa alltaf ætlað að segja mér þetta, en vissi ekki hvernig hann ætti að fara að því.
Hann sagði mér að hún sótti hann stundum út á horn og keyrði honum í vinnuna. Svo um jólin
hafi hún lánað honum x mikinn pening (sem hann notaði að vísu fyrir mig og hann).
Rétt eftir samræður okkar, birtist hún ásamt 2 vinkonum sínum heima og vildi fá að tala við mig.
Ég var alveg til í að heyra söguna frá hennar hlið, og hún sagði mér margt sem kom mér mjög á óvart.
En til að gera langa sögu styttri, þá endaði þetta með því að hann sagði við hana fyrir framan okkur
allar að ég sé sú sem hann elski og vilji vera með, og hann hafi gert stæðstu mistök ævi sinnar
með því að fara á bak við mig.
Svo rak hann hana í burt og sagði henni að láta hann eiga sig, hún grátandi og segist vilja
peninginn til baka sem hún hafði lánað honum.
Þessir dagar voru svo erfiðir, hann var alltaf að biðja mig að fyrirgefa sér.
Ég ákvað að segja engum frá þessu, en sagði honum að það væri meira en að segja að fyrirgefa þetta.
Eftir nokkra daga, eftir ég var búin að gráta allan vökva úr mér og hugsa gat á sjálfa mig, þá
sagði ég við hann að ég mun reyna að fyrirgefa honum hægt og rólega, það sé ekki auðvelt bara sí svona.
Hann sagðist ætla að sanna fyrir mér að ég sé sú eina sem hann elskar, og mun aldrei gera þetta aftur.
Það vantar að vísu fullt inn í þessa sögu, ég svona reyndi að gera langa sögu stutta.
En síðan þetta gerðist allt (c.a 4-5 mánuðir síðan) þá hefur hann komið mjög vel fram við mig
og sannað fyrir mér að ég sé sú eina (að ég held).
Núna er þetta byrjað aftur, heimasiminn hringir og annað hvort skellt á þegar ég
svara, eða eins og í morgun t.d þá spurði ég hver þetta væri, þá sagði hún að
það skipti ekki máli því hann væri ekki heima, vildi ekki skilja eftir skilaboð eða neitt.
Ég er búin að vera svo niðurbrotin í morgun, með svona "desjavú". Hef svo á tilfinningunni að
það sé eitthvað í gangi aftur, en samt ekki, því við erum búin að vera happy as ever frá
því hitt gerðist.
Núna get ég ekki beðið eftir að hann komi úr vinnuni kl 4 í dag til að spurja hann út í þetta.
Það er auðvitað erfitt fyrir ykkur að dæma þetta, eða segja mér hvað eg ætti að gera því þið
þekkið okkur ekki og vitið í raun ekki alla söguna.
En af þessu að dæma sem ég er búin að skrifa, hvað mynduð þið gera ef þið mynduð lenda í
svipuðu?
Ég er svo lítil í mér, og svo leggst óléttan ofan á það. Ég græt stundum upp úr þurru :'(
Þið eruð ÆÐISLEGAR ef þið nenntuð að lesa þessa bunu.
þúsund kossar,
kveðja ein niðurbrotin :'(
P.S tek það fram að ég hef ekki lesið þetta yfir þannig að ef þa er eitthvað sem
þið skiljið ekki, endilega spurjið