Ég hef verið ferlega bílhrædd síðan ég var barn, varð vitni að alvarlegu bílslysi og hef síðan þá verið mjög bílhrædd. Nýlega eignaðist ég barn og fannst ég versna til muna, vorum að panta okkur orlofshús í byrjun júní frekar langt í burtu og ég er búin að vera með kvíðahnút í maganum síðan, er eiginlega bara skelfingu lostin og á erfitt með svefn. Vorum búin að pæla í þessu fríi í svolítinn tíma og pöntuðum svo húsið í dag og ég hef ekki hugsað um annað. Ég er svoooo hrædd um að eitthvað komi fyrir og að litla krílið mitt slasist, eða að maðurinn minn slasist og ég verði ein eftir með barnið. Ég veit alveg að það eru ekkert miklar líkur á að eitthvað gerist en ekkert sem ég hef reynt róar mig. Líður svo illa núna að ég sé ekki fram á að sofa mikið. Hvað get ég gert? Er þetta alveg dæmi sem þarf lyf við eða eru aðrar aðferðir?
Cif | Keyra um á nóttunni þegar er engin umferð :p
Veit ekki hvort þú þarft lyf en það er held ég svolítið dæmigert að ef þú varst með kvíða/kvíðaköst fyrir þá magnist allt upp fyrst eftir að þú eignast barn.
Skalt að minnsta kosti nefna þetta í ungbarnaskoðun eða jafnvel tala við heimilislækni um þetta og sjá hvað ykkur finnst svo. Líklega ertu í kvíðakasti núna. Reyndu að bíða það af þer og skoða málið aftur á morgun, hringja uppá heilsugæslu og panta tíma.
Mundu að kvíðakast er ekki lífshættulegt og hjartslátturinn mun jafna sig. Reyndu að anda reglulega og rólega og leyfa þessum hugsunum bara að vera þarna i bili en svona vera með eitthvað sjónvarp eða eitthvað til að trufla þig og þú munt sofna á endanum.
stjörnuþoka123 | Reyndu að komast að hjá sálfræðingi sem fyrst. Það er tiltölulega einfalt að...
Reyndu að komast að hjá sálfræðingi sem fyrst. Það er tiltölulega einfalt að vinna með svona fóbíur og kvíða. Tekur þetta í litlum skrefum. Mæli með Kvíðameðferðarmiðstöðinni. Það kostar soldið, en gætir ath hvort að stéttarfélagið þitt taki þátt í kostnaði. Ef það er ekki valkostur mæli ég með að tala við heimilislækni sem getur þá jafnvel komið þér í samand við salfræðing hja heilsugæslunni.
Það er ekki hægt fyrir þig að vea svona. Gangi þér vel!
bogi | Ég skil þig rosalega vel - ég hugsa að það sé ekkert vitlaust að leita sér ...
Ég skil þig rosalega vel - ég hugsa að það sé ekkert vitlaust að leita sér hjálpar. Það er ömurlegt að láta svona kvíða og fóbíur hefta mann í lífinu. Ég var mjög bílhrædd, en vinn þannig vinnu að það er bara ekki í boði. Núna finnst mér lítið mál að keyra þegar færðin er góð, en fæ ferlegan kvíða yfir því að fara að keyra í snjó og leiðinlegu veðri. Mín leið hefur verið að henda sér bara út í djúpu laugina, en það hefur örugglega hjálpað mér að innst inni finnst mér mjög gaman að ferðast og koma á nýja staði, upplifa eitthvað annað. Það er hræðslunni yfirsterkara.
Eins held ég að það sé ekkert óeðlilegt við það að kvíði og hræðsla magnist upp eftir að maður eignast börn, sérstaklega þegar maður er tiltölulega nýbúin að því.
orkustöng | ég hef ekki eða lítið verið bílslysahræddur , kannski aðeins meira en kærula...
ég hef ekki eða lítið verið bílslysahræddur , kannski aðeins meira en kærulausir samt, hef samt ákveðið snemma ævinnar að sleppa akstri út á land til öryggis vegna hraðans og skorti á aðgreiningu akreina í gagnkvæmar áttir . sýnist það ekki skynsamlegt að taka þá áhættu sem flestir taka.
bogi | Það er frekar sorglegt að láta hræðslu stjórna lífi sínu.
Ég fór í huglæga atferlismeðferð HAM hjá sálfræðingi eftir bílslys, fékk áfallastreituröskun og var á barmi taugaáfalls þegar ég fór og það hefur hjálpað mér mikið.
Ég vinn sem atvinnubílstjóri og þetta hafði mikil áhrif á vinnuna mína en ég er pínu, vísvitandi, búin að velja mér verkefni sem fá mig til að "horfast í augu við óttann" og reyna á þolmörkin mín en ég finn að með þeim aðferðum sem ég lærði í HAM að mér gengur betur að höndla bílhræðsluna og mér líður best þegar ég keyri sjálf, þá hef ég best stjórn á aðstæðum. Er ennþá svolítið upp og niður sem farþegi, en það er samt líka að koma hægt og rólega.
Mæli klárlega með að tala við e-n og fá hjálp, það getur aldrei sakað.
