Er þetta eðlilegt?

Þú sleist sambandi við hann. Það er algjört lámark að hann virði það og hafi ekki samband að fyrra bragði.

--------------------------
Sel og leigi heykvíslir og kyndla, veiti einnig ráðgjöf um brennur og grýtingar.

Jáhá, en barnið manns er alltaf barnið manns. Sama hvort samband sé slitið eða ekki. Og hvað þá þegar móðir mannsins lætur hann vita að dóttir hans sé með krabbamein.

Já, alveg rétt. En manni ber að virða ákvarðanir barna sinna og ef þau vilja ekki að maður hafi samband við þau þá virðir maður það. Maður verður þá að eiga við sínar tilfinningar án samskipta við barnið.

Getur verið að þú hafir ekki verið búin að hugsa út í hvað myndi gerast ef þú myndir veikjast alvarlega?

--------------------------
Sel og leigi heykvíslir og kyndla, veiti einnig ráðgjöf um brennur og grýtingar.

Ef þú villt fá einhver viðbrögð frá honum finnst mér að þú ættir að láta hann vita þar sem þú sleist formlega sambandi við hann. Hann er að mínu mati að virða þína ákvörðun og því finnst mér boltinn vera hjá þér ef þú villt eitthvað frá honum.

Ég mindi halda að hann væri að gera akkúrat það sem þú villt að hann geri. (vildir)


Ef þú villt einhver samskipti eftir að hafa slitið þeim þá er það þitt að hafa samband.


En sorrí með krabbameinið og vonandi nærðu að berjast við það. Skil vel að tilfinningarnar séu allar í uppnámi. Knús og gangi þér vel.

http://i.imgur.com/mVrNx4L.jpg

Hvernig sleistu samskiptunum vid hann? Med latum og vildir aldrei heyra i honum aftur eda hættirdu bara ad hafa samband an thess ad lata hann vita?

Sama hvort svarid er, tha er eg mjog osammala ert og fálkaordunni (svo sem ekki i fyrsta skiptid) sem taka velmennasvarid a thetta ad minu mati.

Mer finnst thetta ekki i lagi og eg skil ther thyki thad sart. Thad er ekki sens ad eg myndi ekki reyna ad hafa samband vid barnid mitt og hvad tha ef eg hefdi fengid frettir eins og thessar.

Kærar þakkir LaRose,

Ég sagði við hann að svona "samskipti" eru ekki holl og að ég geti þetta bara ekki, að hann hafi bara samband við lillu mína en aldrei mig. Og að "afi" er hjá öllum titill sem maður vinnur sér inn en ekki "nickname" og að ég gefist upp á að reyna að halda í hann. Já ég var alveg reið, leið og ákveðin.

Já, að mínu mati eru þær "ert" og "Fálkaorðan" algjör robotsvör!
Já ef ég væri hann mundi ég reyna að ýta því til hliðar og hafa samband við dóttur mína. Eftir svona sorgarfréttir.

Alveg sammála. ert og fálkan myndu sem sagt ekkert reyna nálgast sitt barn ef þær væru í sömu stöðu og þessi pabbi upphafsinnleggs. Áhugavert.

Nei. Ég trúi barninu mínu og virði ákvörðunarrétt þess.

--------------------------
Sel og leigi heykvíslir og kyndla, veiti einnig ráðgjöf um brennur og grýtingar.

Er þeirra samband við börnin sín sambærilegt við samband þessa föður við dóttur sína? Börn ert og fálku búa hjá þeim og þær eru involveraðar í líf barna sinna. Feður sem hafa nánast ekkert samband við börnin sín eru sennilega búnir að loka á allt sem heitir tilfinningasemi hvað það varðar, annars gætu þeir ekki haldið sig svona fjarri. Þannig að áhrif þessara frétta eru kannski ekki eins mikil og/eða erfið hjá þessum föður eins og hjá fálku og ert. Þannig að mér þykir ósanngjarnt að brigsla þeim um að vera með einhver vélmennasvör. Aðstæðurnar eru allt aðrar. 


Auðvitað er þetta sárt fyrir upphafsinnlegg, en ætti kannski ekki að koma neitt sérstaklega á óvart miðað við fyrri sögu. Ég held að það besta sem upphafsinnlegg gerði væri að leita sér hjálpar til að díla við samband sitt við föður sinn (eða sambandsleysi), og læra að gera aldrei ráð fyrir nærveru hans í lífi sínu. Ef þetta er ekki vondur maður þá getur hún mögulega hleypt honum aftur í líf sitt á öðrum forsendum. Þær forsendur væru mögulega að hann væri í lífi hennar eins og hann treystir sér til en hún geri sér grein fyrir að hún sé ekkert að fara að geta treyst á hann í einu né neinu.

Það veit ég ekkert um og kannski ekki sambærilegt þar sem ég geri ráð fyrir að upphafsinnlegg sé orðinn fullorðin einstaklingur meðan þeirra börn eru enn á barnsaldri. Mismunandi aðstæður og allt það.

En þetta er áhugaverð pæling, svo ekki sé meira sagt.

En ef þú værir svona ömurleg manneskja sem hefðir aldrei nein samskipti við dóttur þína nema slæm og það örsjaldan og svo hefði dóttir þín beðið þig að hætta þessu bara alveg, heldurðu þá að þú hættir að vera ömurleg manneskja þegar þú heyrir svona með krókaleiðum?

Þú átta að segja honum þetta sjálf eða amk gera eitthvað til að opna dyrnar fyrir honum sem þú lokaðir í sumar.
Hvernig gátu svo sjaldgæf samskipti verið til trafala? Hvers vegna þurftir þú að loka á mann sem hafði svo sjaldan samband?- var ekki næs að fá afmælis- og jólakveðju/pakka?

Mér persónulega finnst þetta eitthvað svo rangt. Ég skil þig alveg og ég yrði alveg sár í þessari stöðu.

Ég bara get ekki séð fyrir mér hvernig ég gæti mögulega ekki amk reynt að tala við barnið mitt í þessari stöðu. En afhverju hann er ekki búinn að hringja eða amk reyna að hafa einhvers konar samband veit ég ekki. Gæti verið að hann sé bara að virða óskir þínir, gæti verið óryggi/hræðsla og svo gæti alveg verið að honum finnist hann ekki þurfa þess. Það gagnast þér hins vegar rosalega lítið að velta þér upp úr þessu. Það sem þú þyrftir að skoða er hvað þú vilt. Viltu fá stuðning frá honum? Eða viltu ekkert með hann hafa? Ef þú vilt stuðning eða koma sambandi á aftur þá er bara að hafa samband. Þetta er engin keppni (ég ætla sko ekki að hafa samband að fyrra bragði dæmi) þannig ef þetta er það sem þú vilt þá myndi ég bara hafa samband og segja honum frá þessu sjálf.

--------------------------------

Mèr persónulega þætti eðlilegast er hann myndi senda að hann hefði fengið fréttirnar, væri að hugsa til þín og að hann myndi vilja fá að vera til staðar fyrir þig ef það væri eitthvað sem þú myndir vilja.

Að segja ekki neitt finnst mèr óþroskað við þessar aðstæður meira svona..hún vildi ekki tala við mig og þá ætla èg sko bara ekkert að hafa samband!
Það finnst mér barnalegt við þessar aðstæður að barnið hans hafi verið að greinast með krabbamein.

Já og gangi þér alveg rosalega vel vina mín.
Hann er greinilega mjög ómerkilegur pappír.

Ég vil byrja á að segja að það er virkilega leitt að heyra að þú sért með leghálskrabbamein. Hef verið í þessum sporum að fá svipaðar fréttir og þetta er eitt það ömurlegasta.

Með pabba þinn.. ég skil vel að þú sért sár yfir að hann sé ekki búinn að hafa samband. Sama hvað hefur gengið á, hann er ennþá pabbi þinn.

Án þess að dæma manninn samt, er möguleiki á að hann sé bara kannski í pínu sjokki að fá þessar fréttir og viti ekki alveg hvað hann á að gera? Hafa samband eða virða það sem þú baðst um áður.. það er ekki beint neitt rétt svar, við erum öll svo misjöfn.

Myndi ekki segja þetta siðferðislega rangt en mér persónulega myndi líka sárna. Ef ég myndi vilja tala við hann aftur, myndi ég bara hafa samband sjálf ef hann myndi ekki gera það.

Þú ert án efa viðkvæm en alls ekkert dramaqueen. Þetta er stór pakki að díla við og tilfinningarnar eru upp og niður og út um allt. Það tekur tíma fyrir þetta að síast inn og allt sem því fylgir.

Vona svo innilega að allt muni fara vel, gangi þér sem allra best :)

Skiljanlega ertu sár, en þetta kemur varla á óvart miðað við fyrri sögu plús það að þú sleist á þau litlu samskipti sem voru. En hvers vegna hringir þú ekki bara sjálf í hann?

Og það var ekki hún sem sagði honum þetta, afhverju ætti hann að halda að hún vildi að hann hefði samband ef hún hringdi ekki sjálf í hann til að sejga honum frá þessum veikindum.

...................................................................

Ef þú hefur beðið hann um að slíta skilyrðislaust sambandinu ykkar og hafa ekkert samband þá er þetta eðlileg viðbrögð,
Eins og þú setur þetta upp er hann að virða það þú viljir ekkert samband.

Baráttukveðjur samt og vona að restin að fjölskyldunni styðji þig.