Háskólaleiðindi
jafna
| 24. nóv. '18, kl: 20:21:16
|
166 |
Svara
|
Er.is
|
0
Sæl öll. Ég er að velta ýmsu fyrir mér, í raun bara að hugsa upphátt.
Ég útskrifaðist af náttúrufræðibraut úr frábærum framhaldsskóla, mér fannst hann mjög persónulegur og ég kynntist kennurunum gríðarlega vel. Ég leit upp til þeirra, þeir náðu allir svo vel til mín og allt var svo heimilislegt. Það voru þó auðvitað kröfur, enginn afsláttur var gefinn þó svo andinn í skólanum hafi verið æðislegur. Maður lagði hart að sér.
Nú stunda ég nám við raunvísindadeild HÍ og veit ekki alveg hvað mér finnst. Mér finnst eins og það sé verið að gera allt efnið töluvert erfiðara en það er í raun og veru, bara af því að þetta er háskóli og þá er sjálfsagt að öllu sé snúið á hvolf og allt á sterum. Mér gengur þokkalega, en það hefur verið mikið um það að krakkar séu að skipta um deildir eða bara hætt, þetta stökk úr framhaldsskóla yfir í háskóla virðist vera of mikið fyrir marga. Ég hef séð gríðarlega klára og flotta krakka hætta (efnaverkfræði og læknisfræði) vegna ýmissa vandamála, sem mér hefur þótt rosalega sorglegt.
Kennaraskiptingin er í raun þannig að við erum með gamla karla og ungar konur. Gömlu karlarnir finnst mér perralegir og leiðinlegir, hrokafullir og veita manni engan innblástur. Einnig var ég að frétta það fyrir stuttu að einn kennarinn hélt framhjá konunni sinni fyrir nokkrum árum með þáverandi nemanda sínum og eignaðist barn með stúlkunni, sem mér finnst gjörsamlega siðlaust. Þau eru víst enn gift í dag, hann hefur eflaust vælt í henni og sagt að þetta hafi verið eitt skipti, að þetta gerist aldrei aftur, blablabla. Ég sé manninn í allt öðru ljósi.
Mér finnst að próf og verkefni snúist mikið um aukaatriði, að það sé verið að hverfa mikið frá aðalatriðum og spyrja út í hluti sem við nemendurnir könnumst ekkert endilega við.
Ef einhver er með góð ráð um hvernig skal venjast háskólanum og finna ánægjuna, í líkingu við þá ánægju sem maður fann í framhaldsskóla, þá má hinn sami endilega henda inn kommenti. Einnig, ef þið hafið einhverjar svipaðar sögur eða pælingar, þá megið þið endilega segja frá.
Takk.