Okkur vantar hjálp. Er með ungling sem er búinn að eiga við erfiðan kvíða og þunglyndi í 3 ár, frá því rétt fyrir fermingu. Hún hefur fengið lyf, ekki hjálpað, aðstoð hjá BUGL, það er sér kapítuli. Nú útskrifaðist hún þaðan nýlega en hefur aldrei liðið verr. Ég gæti allt eins barist við vindmyllur eins og að leita þangað. Hafið þið einhver megagóð óhefðbundin ráð sem virka. Það ríkir örvæntingarástand á heimilinu, sem hjálpar engum :(
Myndi tala við geðdeildin um að fá eitthver lyf við þessu er sjálfur á esopram og hefur aldrei liðið betur þau slá eignig á kvíðan sem er eiginlega ástæðan sem að ég stækka skammtin minn reglulega :)
jovig | Ég myndi telja barnið þurfa sálfræðimeðferð, það eru ekki óhefðbundin ráð, e...
Dóttir þín er greinilega með meira en eitthvað tímabundið þunglyndi og kvíða sem er hægt að laga með nokkrum skömmtum af þunglyndislyfjum og léttri samtalsmeðferð þar til hún er komin í gegnum það. Hún gæti mjög líklega þurft að berjast við þennan draug í einhverju formi það sem eftir er. Í guðanna bænum ekki segja henni það.
það gerist ekkert hjá stelpunni fyrr en hún áttar sig á því að hún getur ein breytt ástandinu, auðvitað með utanaðkomandi aðstoð. Það er alveg sama hvað er "gert við" hana, það er engin prinsiplausn til. Góður sálfræðingur gæti hjálpað henni að komast á þennan stað, en hún þarf að skilja það, raunverulega skilja, að orsökin á þunglyndinu og kvíðanum er ekki að finna í umhverfinu, að einhver sé vondur við hana, þú/vinirnir/afgreiðslukonan í búðinni/lífið/hvað sem henni finnst valda þessu eða aðstæðurnar sem fá hana til að fá kvíðann. Um leið og hún áttar sig á þessu, sem er ekkert einfalt fyrir 16 ára, þá er hægt að kenna henni að takast á við eigin tilfinningar með HAM eða öðrum aðferðum.
Margir komast ekki á þennan stað fyrr en þeir eru orðnir fullorðnir en þetta virkar alveg eins og áfengis og fíkniefnameðferð, það er alveg sama hvað þú situr marga fundi og talar við marga ráðgjafa eða lækna, jú þú getur skánað í smá tíma en þar til einhver af þessu fólki sem er í fullri vinnu við að reyna að hjálpa þér nær í gegn að valdið er í þínum eigin höndum, þá ferðu fyrr eða síðar í sama farið. Þú getur raunverulega gleymt því hvað lífið er ömurlegt í smá tíma en það þarf sáralítið til að triggera nýja niðurdýfu. Þetta er hrikalega erfitt fyrir aðstandendur, ég hef farið með krakka í gegnum buglið og skil alveg hvað þú ert að tala um, minn krakki átti eftir að fara mjög langt niður áður en hún komst upp aftur og það var ekki buglið sem hjálpaði henni heldur Hvíta Bandið eftir að hún varð sjálfráða. Ég veit ekki hvort þeir komast að þeirri niðstöðu hjá buglinu að þeir geti ekkert gert en vilja ekki segja manni það hreint út.
Ég hugsa að góður sálfræðingur með lyfjum sem hafa sannanlega sýnt einhvern árangur væri besta leiðin til að styðja við stelpuna þar til hún er tilbúin að taka við verkefninu sjálf.
Æj hvad èg finn til med ykkur. Veit bara ad thad sem hjálpadi mèr mest var prozac og mjög gódur sálfrædingur. Hætti svo á lyfinu eftir ca ár (fannst thad farid ad vinna á móti mèr) en hèlt áftam ad hitta sála lengur.
Thad getur tekid smá tíma ad finna rètt lyf og sálfræding, thannig ad um ad gera ad afskrifa ekki ef fyrsta virkar ekki.
er búið að prófa að skipta um lyf? Er hún hjá sálfræðing? Vi erum búnar að berjast hér í ansi mörg ár en nú er loksins (7-9-13) að komast á jafnvægi, er hjá góðum sálfræðing og búið að skipta um lyf.
Kairii | Eruði viss um að hún hafi ekki lent í einhverju sem triggeraði þetta til að ...
Eruði viss um að hún hafi ekki lent í einhverju sem triggeraði þetta til að byrja með og á eftir að díla við? Kvíði hjá mér og flestum af mínum vinkonum er allur af sama taginu : Trauma. "Það sem skeði" verður alltaf grunnurinn á mínum þunglyndis og kvíðaköstum, en er mun betri (og oft enginn) eftir að ég viðurkenndi hann og tæklaði. Ef ekki, þá er TheMadOne alveg klárlega með þetta.
