Það er víst. 2014 var mitt ár, það allra besta ég hef nokkru sinni átt. En strax frá fyrsta degi þessa árs hef ég verið að borga það til baka, með vöxtum.
lagatil | Líttu à björtu hliðina
Næsta àr ætti þà að vera yndislegt.
Ef þú ert rèttu m...
Líttu à björtu hliðina Næsta àr ætti þà að vera yndislegt. Ef þú ert rèttu megin við lögin og góð við nàungan þà hlýtur karma þitt að vera í plús næsta àrið
Máni | Knús, taktu einn tíma í einu, eitt skref í einu.
takk - ég reyni! Það er bara þreytandi að standa upp þegar líkaminn neitar að vera samvinnuþýður.... að finna hamingjuna, vinna sig út úr margra ára þunglyndi, kvíða og áfallastreitu og treysta sér í uppbyggingu, bara til þess að vont verður verra. Æjj, bara sjálfsvorkunn á stórum skala hérna megin.
og ég | Við megum alveg vorkenna sjálfum okkur smávegis en svo verður líka að standa...
Nýjasta greiningin: knésetjandi sársaukinn í öxl/hálsi sem er nóg til þess að ég þarf að fá manninn minn til að greiða mér af því að ég get það ekki sjálf er allur í hausnum á mér. Nú, ef ekki það, þá vefjagigt sem er samt ekki vefjagigt. Þannig að ég fann loksins draumanámið, draumadjobbið og vann mig upp úr þunglyndinu til þess eins að enda á huge-ass skammti af gabapentin, stærri en sá sem tengdamamma fær, og hún er með vefjagigt sem er alveg vefjagigt.
Ég er semsagt í act 2, scene 1 í "til hvers er ég að mennta mig ef ég verð hvort eð er alltaf öryrki?" og þetta er afskaplega dramatískt og vel leikið (og minnir þar af leiðandi á allt með Meryl Streep). Þetta er bara svo afspyrnu leiðinlegt.
QI | Stephen Hawkings er hetja mín.. gáfaðasta kvikyndi hér á jörð,, fastur í eig...
Satt. Ég var minnt á það að menntun er alltaf máttur, og það sé alltaf auðveldara að finna starf við hæfi eftir því sem menntun er betri.... en ég er í mótþróa í dag og er svekkt á þessu öllu.
Er komin á gabapentin, þrisvar á dag. Á að taka eina í dag, tvær á morgun og þrjár hinn. Þessi eina í dag er búin að gera mig sljóa (mér var nær að kvarta yfir parkódín vímunni) en ég ætla að gefa þessu séns. Hef heyrt nógu góða hluti til þess. Kontról fríkinn í mér ræður samt rosalega illa við þennan sljóleika. Ég er ekki ég nema vera fulle fem.
Sjúkraþjálfun hófst í fyrra, með disastrous afleiðingum. Þetta var svo vont að ég grét á undan, á eftir og á meðan meðferðin stóð yfir. Endaði á bráðamóttökunni í feb, með útbunganir á hryggjarliðum og mátti ekki lengur fara. Græt það ekki ;)
*afsakið enskuslettur - ég nenni ekki að reyna að finna öll íslensku orðin í flækjunni sem er í hausnum á mér.
kauphéðinn | Ég ráðlegg þér eindregið að ganga í hóp sem heitir Undralyfið LDN á facebook...
Ég ráðlegg þér eindregið að ganga í hóp sem heitir Undralyfið LDN á facebook, þar færðu upplýsingar um lækna sem gefa vefjagigtarsjúklingum eins og þér LDN sem hefur snarbreytt lífi ansi margra með þennan hvimleiða sjúkdóm, ef það virkar breytir það lífi þínu til hins betra. 80% vefjagigtarsjúklinga sýna jákæða svörun og 40% mjög mikla.
---------------------------------
The only people who can change the world are people who want to. And not everybody does.
---------------------------------
og ég | http://media2.giphy.com/media/mQ6CwqnhrolS8/giphy.gif
Hvað er annars í gangi þegar allt hreyfir við manni? Eins og #konurtala, sem mér finnst svo frábært og empowering; ég dáist að konunum, og fólkinu almennt sem er að taka þátt í því að skila skömminni þangað sem hún á heima. Ég þori ekki að tala, ekki svona eins og þær og finnst það vont. En svo kemur umræða eins og þessi um útvarpsmanninn, eða bloggið hennar Hildar og ég er minnt á að ég hef ekki styrkinn til að tækla mótlætið, og fólkið á bak við mótlætið... það er svo grimmt. Þannig að ég er búin að vera tilfinningaflækja sl daga. Síðastliðinn mánudag hitti ég kandídat (minn læknir er í fríi) sem skildi mig (út af verkjunum), og vá, sú dásemdartilfinning! En hún ráðfærði sig við sérfræðing sem ég hef aldrei hitt áður, og sá vildi fá að hitta mig í dag. Hann hamraði á vanlíðaninni og álaginu og tengdi það sem ég taldi óaðskilda hluti saman, þannig að núna veit ég ekkert hvað tengist hverju.
Ég veit bara að mastersritgerðin skrifast ekki svona, og þá er freistingin svo sterk að hugsa að ég þurfi ekkert að skrifa hana enda var það bara einhver tálsýn að ég yrði vinnufær að námi loknu. Og baby-ið sem okkur langar svo mikið í, gulrótin sem ég hef haft til að hvetja mig áfram að lifa heilbrigðum lífstíl, fjarlægist; ég ætlaði að nota árið til að trappa niður lyf, ekki bætum nýjum við. Ég ER hamingjusöm. Ég er í frábæru sambandi, skemmtilegu námi, ég á æðislega að. Ég er að fara að gifta mig í ágúst og ég bókaði brúðkaupsferðina í gær. Frábærir hlutir eru að gerast. Ég fæ samt þessi flare-ups, en ég trúi ekki að það sé út af vanlíðan. Vanlíðanin er afleiðing, ekki orsök. En læknirinn er á öðru máli og ég hef enga rödd.
She is | áfallastreita?
annars skil ég þig mjög vel að vera svekkt, svekkt að fá ek...
annars skil ég þig mjög vel að vera svekkt, svekkt að fá ekki svör, svekkt að líða ekki betur, bara almennt svekkt yfir ástandinu :/ ég vildi að ég ætti einhver svör.
tjúa | Ég var greind með áfallastreitu úti, og mér líður ekki eins og mér leið þá, ...
Ég var greind með áfallastreitu úti, og mér líður ekki eins og mér leið þá, en kannski er það vegna þess að ég var svo ein þar, en hér er ég með ansi öflugt lið í kringum mig þó mamma eigi það ennþá til að koma með hvatvísis komment sem hjálpa síðan ekkert. En að öllu jöfnu eru aðstæður allt aðrar. Svei mér þá, ég ætti kannski að svara þessu einhvern annan dag þegar allt er ekki svona litað hjá mér :p
She is | ég er talin vera með það sem ekki er til sem formleg greining í dag, áframha...
ég er talin vera með það sem ekki er til sem formleg greining í dag, áframhaldandi áfallastreita eftir að áfallastreituröskun er ekki lengur til staðar.
Stundum finnst mér það reyndar vera þannig að sumir eins og hrynja í skrokknum eftir langvarandi álag :(
nú ætla ég ekkert að þykjast vera læknir - og sendi á þig fullt af knúsum og vonandi kemstu út úr vanlíðaninni - en í fyrra (minnir mig) var frétt um rannsókn á líðan kvenna sem voru þolendur kynferðisofbeldis og ein af niðurstöðunum var sú að mjög hátt hlutfall þeirra kvenna þjáðist af vefjargigt sem leiddi til vangaveltna um hvort vanlíðanin gæti brotist út í slæmri líkamlegri líðan (ef ég man þetta rétt).
Ef þetta er rétt má alls ekki útloka að vanlíðan sé meira en bara afleiðing, að vanlíðan geti líka verið orsök.
tjúa | Já, þetta er alveg rétt hjá þér. Og já, þetta gæti alveg átt við hjá mér, og...
Já, þetta er alveg rétt hjá þér. Og já, þetta gæti alveg átt við hjá mér, og það er líklegast það sem er að buga mig. Alveg ofboðslega mörg ár hafa horfið í vanlíðan - næga til þess að það þurfti að veita mér hjartahnoð eftir sjálfsvígstilraun og ég var brjáluð að hún mistókst. Ég hef verið svo langt niðri að mig verkjar við minningarnar. En ég er ekki þar núna. Ég er á stað sem ég hélt að ég kæmist aldrei í, þetta er umfram það sem mig dreymdi um og vel það :) Mér finnst svo painfully ósanngjarnt ef þetta er tengt, hvers á maður eiginlega að gjalda? Hvenær er þetta allt búið og ég get bara átt venjulegt líf?
disarfan | ó, ég vildi að ég gæti svarað þér. En lífið er vinna og vonandi nærðu að vin...
