út frá lín er skítafyrirtæki

já

Ég er einmitt í þessum pakka, mamma skrifaði undir nàmslàn fyrir bróðir minn og hann hefur alveg slugsað með að borga en gerir svo alltaf upp, en ég veit að þegar mamma er farin að þà hættir hann, mamma er stórskuldug kona þannig að ég mun afþakka allt sem kemur frà henni, enda ekki í sambandi við hana í dag þannig að ég hefði ekki þegið neitt hvort eð er. En það róar mig að vita að ég geti afþakkað þennan "arf"

Og hvernig er það... gerir maður það þá áður en foredri fellur frá eða er hægt að afþakka hann eftir að foreldri fellur frá?

Þér stendur ekki til boða að erfa eitt né neitt á meðan foreldri er enn á lífi - ákvörðun um hvort þú "þiggir" arf eða ekki er ekki tekin fyrr en eftir að foreldri fellur frá.

Það er eflaust eftir á að viðkomandi fellur frá.

Á sínum tíma erfði ég mömmu mína.
Það tók nokkra mánuði og heljar tíma að ganga frá dánarbúinu.
Ég tók á mig allar þær skuldbindingar sem gerðu kröfu í dánarbúið.
Það að eitthvað ríkisbatterí dúkki upp 20 árum seinna og þykist geta gert kröfu á mig vegna vanskila fólks sem ég
hef aldrei heyrt um er viðurstyggilegt.

Þarf LÍN ekki að gera kröfu í búið þegar það er gert upp. Getur þú ekki fengið þessu hnekkt á þeim grundvelli að þessi ábyrgð sé fyrnd þar sem svo langt er síðan búið var gert upp? Spurning hvort það skipti máli hvort hafi verið gerð opinber skipti eða ekki. Tek samt fram að ég ér ekki löglærð þannig að þetta er bar eitthvað sem kom upp í hugann.

_________________________________________________________________

If you have a garden and a library, you have everything you need. ~Cicero

Ég hélt þess þyrfti.
Það tók tvö ár að gera dánarbúið upp.
Á þeim tíma komu kröfur inn og voru gerðar upp jafnóðum.
Mig minnir að arfshlutur minn hafi að endingu orðið um það bil 70.000 krónur.
Það er greinilega betra að afneita arfi og láta náætur eins og LÍN starfsfólk um reiturnar.

Þetta er bara ömurlegt, gangi þér vel að eiga við þá.

_________________________________________________________________

If you have a garden and a library, you have everything you need. ~Cicero

Ég bara skil ekki hvernig þetta virkar... og ég myndi halda það nkl það sama og Abbagirl um kröfur í dánarbú... en hef heldur ekkert mentað mig neitt sem tengist lögfræði þannig ég er heldur ekkert marktæk þar.

Mér finnst þetta mjög furðulegt að það sé hægt að gera svona kröfur 20 árum seinna og svona langt síðan dánarbú er gert upp.

Hvernig væri það... ef þú hefðir fallið frá á þessum tíma, myndi lín þá ganga á þína eringja? Ganga þeir svo langt? "bara pælingar"

Það er góð spurning.

V. kafli.   Um ráðstöfun á arfi, sem ekki hefur tæmst, og um erfðaafsöl.
  27. gr.  Erfingja er óheimilt að ráðstafa arfi, sem hann á í vændum.
  28. gr.  Heimilt er erfingja að afsala sér arftökurétti í hendur þeim, sem hann á arfsvon að, hvort sem það er gert fyrir nokkuð eða ekkert. Sá, sem afsalar sér arfi, verður að vera fjárráða. Lögráðamaður ófjárráða manns getur veitt fyrirfram greiddum arfi viðtöku fyrir hans hönd, ef samþykki yfirlögráðanda kemur til.
 Ef ekki er annars getið, skuldbindur afsal niðja þess, er afsalar sér arfi, eins og hann sjálfan.
  29. gr.  Nú fær sameiginlegur skylduerfingi hjóna fé sem fyrirfram greiddan arf úr hjúskapareign annars eða beggja, og skal sú greiðsla þá koma til frádráttar arfi hans eftir skammlífara makann, eftir því sem til vinnst, ef skipt er, meðan langlífari makinn er á lífi. Ekki skal þetta þó skerða lögmæta erfðaskrá, sem skammlífari makinn hefur gert. Sá fjárhluti erfingja, sem ekki kemur til frádráttar við arfskipti eftir skammlífara makann, sætir frádrætti, er erfðahluti erfingja eftir langlífari makann er ákveðinn, eftir því sem til vinnst.
 Framangreindar reglur taka einnig til þess, er maki, sem situr í óskiptu búi, greiðir erfingja fyrirfram fjárhlut úr búinu.
  30. gr.  Nú lætur maki stjúpbarni sínu eða niðjum þess í té fjárverðmæti úr hjúskapareign sinni, og má þá semja svo um, að fé þetta sé fyrirfram greiddur arfur eftir hinn makann, sem kemur til frádráttar við arfskipti eftir hann.
  31. gr.  [Verðmæti, sem 29. og 30. gr. taka til, skal virða erfingja til frádráttar eftir gangverði þess þegar hann veitti því viðtöku, framreiknuðu til verðlags á þeim tíma sem frádráttur á sér stað við arfskipti. Hafi gangverð verðmæta lækkað til muna, frá því að fyrirframgreiðsla átti sér stað, vegna atvika sem erfingjanum verður ekki um kennt skal þó ekki draga meira frá en sanngjarnt er svo að jöfnuður fáist með erfingjum.] 1)
  1) L. 48/1989, 12. gr. 
  32. gr.  Nú hlýtur erfingi fyrirfram meira fé frá arfleifanda en nemur erfðahluta hans eftir hann, og verður hann þá ekki skyldaður til að standa búinu skil á mismuninum, nema hann hafi sérstaklega skuldbundið sig til þess.
  33. gr.  Fjárframlögum þeim upp í arf, sem 28.–30. gr. taka til, eða verðmætum þeirra, skal bæta við eigur bús að öðru leyti, þegar búshlutir maka og erfðahlutir eru ákvarðaðir. Nú nemur fyrirframgreiðsla til erfingja hærri fjárhæð en erfðahlut hans, og skal þá aðeins bæta við fjárhæð, sem erfðahlutnum nemur.

Þá er spurning hvort að maður sé skyldugur til að taka við búi ef maður hefur fengið fyrirfram greiddan arf.