Ég er oft að velta vöngum mínum yfir neysluvenjum okkar hér og annars staðar. Við eyðum og eyðum í ný föt, nýjar bækur, nýtt dót, nýtt skraut á heimilið o.s.frv. Svo hendum við og seljum eða troðum í geymslur það sem við erum hætt að nota. Flestir eiga miklu meira en nóg af öllu, en ekki hættum við að kaupa og/eða vanta... Af hverju erum við ekki duglegri að skipta á hlutum? T.d. fötum? Bókum? Skrautmunum? Mig dreymir um að komast á alls kyns skiptimarkaði með dótið sem ég er hætt að nota og fá annað í staðinn... það er visst brask að standa í því endalaust að selja og kaupa notað, þó það sé vissulega skynsamara á margan hátt en að kaupa nýtt, en mig langar bara að bítta við fólk, ekkert að spá í verðgildi, bara einn hlutur í staðinn fyrir annan, ein flík í staðinn fyrir aðra. Eru fleiri sem spá í þessu eða er ég bara í ruglinu? Væri ekki snilld ef það væri einhver staður sem hægt væri að koma með það sem maður væri hættur að nota og velja sér eitthvað annað í staðinn án þess að peningar komi nokkuð við sögu?
Var einmitt að ræða þetta við vinkonu mína sem þarf að eiga allt glænýtt helst. Ég veit að lág innkoma hjá mér og manninum mínum vegna náms spilar inn í en hjá okkur er nánast allt notað. Ég hef keypt notuð húsgögn og gert upp, hirt það sem ættingjar ætla að henda hvort sem það eru föt eða mublur. Ég meira að segja er eins og krakki á jólunum þegar frænkur mínar taka til í fataskápunum sínum og tileinka mer þá mottóið "annars manns rusl er mitt gull". Ég væri líka til í að sjá fleiri svona skiptimarkaði :)