Veit ekki alveg hvað ég get gert.

Tala við manninn og segja honum að fullorðnast?

Verða sér úti um einhvers konar náttljós sem lýsir aðeins upp en ekki óþægilega mikið? Nei ég veit ekki, bara mín fimm cent en ég myndi allavega einblína meira á strákinn og vinna með hans vandamál frekar en að pæla of mikið í hvort þetta fari í taugarnar á kallinum...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eg er með lampa í herberginu hans og ljós í ganginum og allskonar. Hann getur ekki sofið einn.

Já ég skil. Eins og ég segi, ég hef enga reynslu enda á ég ekkert barn eða neitt en myndi halda að þetta væri eitthvað sem tekur bara tíma og e-ð, myndi allavega frekar leyfa stráknum að finna öryggið í ykkar herbergi of oft en of sjaldan. Gangi ykkur vel.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Þetta gengur yfir... kallinn þarf bara að þroskast held ég!


Er hann hjá sála? Barnið sem sagt

---------
Er með lítið notaðan fetal doppler til sölu

♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩ ♫♬♪ ♩

ræða við manninn þinn og fá jafnvel aðstoð frá bugl , er hann ekki með greiningu þaðan ? þau koma stundum heim og eru með ráðgjöf.

Ef hann þarf að sofa hjá þér þá gengur hann fyrir og kallinn sefur í sófanum.

Hann þarf ekki að sofa á sófanum, eg er með dýnu á gólfinu.

Barnið fyrst, dílar við manninn seinna. Ef hann velur að vera pirraður á meðan er það... já hans val.

Barnið verður að ganga fyrir . Kallinn ekki pabbi hans. Ráðgjöf ef þið ætlið að búa saman í sátt og samlyndi.

Ég myndi fá aðstoð fyrir barnið vegna kvíðans og vanlìðunar sem tengist þessu næturbrölti. Hann þarf einhvern tímann að geta sofið einn og finna góðar tilfinningar tengdar svefni.

Ef þesdi pirringur hans út í barnið mitt væri ekki búinn að gera mig afhuga honum þá myndi ég tala betur við hann um stöðuna. Jafnvel fara í ráðgjöf.

kv. alboa

Ég er smá lík honum (23 ára) nema ég sef ekki hjá foreldrum mínum haha :)

En ég er með ADHD og mjög myrkfælin (Draugahrædd). Ég svaf með kveikt ljós (herberginu OG ganginum hliðiná) í 23 ár, er nýlega farin að sofa með slökkt ljós en samt er ég með kveikt á salt lampa og seríum í glugga og það tók mig nokkrar vikur að geta sofið vel þannig. Hvað þá 9 ára krakki.

Skila kallinum

kallinn á sófann í stofunni

Kallinn minn fengi að fjúka.

♥
musamamma

Já eg er ekki að fara að skila kallinum. Pirringur hans kannski beinist að því að honum finnst þetta óþægð í stráknum og eg sé að leyfa honum að komast upp með eitthvað. Hann sumsé trúir ekki að þetta sé hræðsla heldur bara eitthvað sem orðið að vana hja´stráknum og ég sé ekki að taka á.

Gerir maðurinn sér grein fyrir vanda stráksins? Hefur hann fengið útskýringar frá fagaðilum um hvað er í raun að hrjá drenginn?


Það er meira en að segja það að verða stjúpforeldri. Það bætist svo 200% við þegar barnið er með erfiðar greiningar sem þurfa sérstaka umönnun og í raun þjálfun að ala upp. Hafið þið fengið einhverja ráðgjöf um hvernig ætti að hafa þeim málum varðandi manninn og barnið?



kv. alboa

Hann er búinn að vera stjúppabbi drengsins frá því að drengurinn var fjögurra ára. Þeim kemur vel saman og þeim þykir báðum rosa vænt um hvorn annan. Sjálfur á maðurinn dreng með einhverfu og þekkir svona greiningar og krakka með slíkt.

Þá ætti hann að hafa meiri skilning en raun ber vitni. Ég myndi ræða við manninn um hvað er í raun að angra hann.


kv. alboa

Dóttir mín var svona, hrædd við smeyk við myrkur, smeyk ef það var rok og margt annað og þá kom hún annað hvort uppí eða á dýnu á gólfinu, í dag er hún 17 ára og löngu hætt þessu og ég sakna þess, ef þetta er það sem börn þurfa til að finna öryggi (trúi ekki á að þetta sé óþægð) þá finnst mér sjálfsagt mál að veita það, þessi tími líður ótrúlega fljótt

Minn strákur var svipaður. Svi alltíeinu um 11 ára aldur ákvað hann sjálfur að sofa bara í sínu. Þetta er tímabil sem gengur yfir. Ef kallinn getur rkki dílað við að hafa litla dýnu í herberginu ykkar þá þarf hann kannski bara aðstoð við það?

______________________________________________________________________

Afhverju er þetta að fara svona geðveikt í taugarnar á kallinum? Er þetta að trufla hans svefn eða hefur þetta einhver rosalega áhrif á hann?

Ég spyr því ég fæ á tilfinninguna við innleggið þitt að hann sé bara að pirra sig til þess að pirra sig á barninu, gæti verið hluti af stærra vandamáli. Auk þess sem barnið er að ganga i gegnum erfiðan tíma og það að hann komi inn í herbergið ykkar og leggist á dýnu er bara í fínasta lagi, ég skil ekki hvernig það getur pirrað kallinn svona geðveikt.

Er möguleiki á að drengurinn sé hreinlega að vakna því hann þurfi ekki að sofa meira ? s.s. líkamsklukkan hans sé "vitlaus" ?  ég á einn svoleiðis , einhverfan , og hann sofnaði alltaf eins og ljós en svo fór hann að vakna eftir nokkra tíma og þá var bara dagur hjá honum. Hann var þá ekki nema 4ra ára þegar þetta byrjaði en hann vakti mann þegar honum var farið að leiðast að vera inni í herbergi. 

Eru þið að vinna í þessu óöryggi hans?

Ef ekki þá er það auðvitað fyrsta skrefið, á meðan þarf barnið auðvitað að finna það að hann hafi öruggan stað í svefnherberginu ykkar. Kærastinn þarf hreinlega bara að þroskast. Eða hvað er vandamálið? Er hann virkilega ósáttur við að barnið komi inn til ykkar eða vill hann vinna í þessum málum og þú ekki tilbúin til þess?

Ef þetta er bara það að hann vill ekkert gera og barnið Á bara að hætta þessu þá held ég að ég myndi nú annað hvort senda hann fram í sófa eða bara hreinlega losa mig við hann.

--------------------------------

Strákurinn er á melatonin lyfjum. Pirringur kallsins beinist eiginlega frekar að mér. Hann trúir ekki að strákurinn sé hræddur, telur þetta óþægð í honum og að ég sé að leyfa honum að komast upp með eitthvað sem sé bara orðinn ávani.

En melatonin lyfin eru greinilega ekki að virka nóg. Það þarf að vinna með óöryggið sem er að hrjá hann. Því fyrr sem þið byrjið því betra. Hefur þetta alltaf verið svona? Eða er kannski búið að vera mikið um breytingar hjá honum undanfarið?

Bara svo það sé á hreinu þá er ég ekki að tala um að taka alveg fyrir þetta einn, tveir og tíu. En ég myndi reyna að finna hver sé raunverulega rót vandans og vinna útfrá því, þó það taki tíma.

Útskýrðu svo fyrir kallinum að hann verði að sýna þolinmæði og það að þetta sé bara alls ekkert óeðlilegt, hvað þá þegar um er að ræða barn með greiningu. 

--------------------------------

Vaknar kallinn þegar strákurinn kemur inn til ykkar?

_________________________________________________________________

If you have a garden and a library, you have everything you need. ~Cicero

Svo hann segir þig lygara og lata? Smekklegur.

Eina vandamálið sem ég sé er þessi karl. Getur hann farið til sálfræðings og rætt þetta þar?

http://i.imgur.com/mVrNx4L.jpg

Ég á einn 6 ára sem að er svona og hann skánaði verulega eftir að ég fór til svefnráðgjafa á Lsh og fékk leiðbeiningar um hvernig sé rétt að venja þetta gamalt barn á að sofa í sínu rúmi. Mæli með að prufa ráðgjöf og um að gera að fara saman.

Það er samt algjört lykilatriði að þið virðið skoðanir og innsæi hvors annars og mér finnst það ljótt af manninum þínum að gera lítið úr þinni upplifun. Ég myndi draga svona mann til ráðgjafa og læra að vinna með vandann án þess að valda barninu vanlíðan. Ég get líka alveg sagt þér það að ég skil ekki af hverju maðurinn er svona ósáttur ef að hann vaknar ekki við það að drengurinn komi inn til ykkar.

,,That which is ideal does not exist"

Mér finnst nú sum svörin hérna frekar ósanngjörn - en allt í lagi.

Það væri samt örugglega gott ef þið gætuð sett upp einhverja áætlun og reynt að vinna með barninu í að geta sofið sjálft. Kannski tekur það heilt ár en ég verð bara að segja að þar sem að ég var svona barn sem var mjög oft andvaka, og myrkfælin og allt það, þá hefði ég viljað að eitthvað hefði verið gert til að hjálpa mér með þetta. Þetta háir mér enn þann daginn í dag.

Dóttir mín kom upp í þangað til hún var átta ára og ekkert á dýnu á gólfinu, bara á milli okkar sko... kallinn minn er reyndar pabbi hennar en það truflaði hann ekki neitt (og ekki mig heldur). Hún er ekki með neinar greiningar en hún er enn frekar myrkfælin og fær stundum martraðir, er að verða tólf ára. Hún sofnar við tónlist sem rúllar alveg langt fram á nótt. Hefurðu prófað eitthvað svoleiðis fyrir strákinn?

Sá yngsti er nýorðinn sjö ára og er á einhverfurófi og vill alls ekki vera einn, hvorki vakandi né sofandi. Hann er enn uppí, sofnar einstaka sinnum í eigin rúmi og kemur svo einhvern tímann um miðja nótt en oftast er hann bara alveg í okkar rúmi. Við komumst mjög snemma að því að það var miklu þægilegra fyrirkomulag að hafa hann bara uppí en að hlaupa til hans allt að fjórum sinnum á nóttu að róa hann eftir martraðir. Hann fær ekki martraðir ef hann er uppí og allir sofa miklu betur. Ég á von á að hann hætti þessu einn daginn, rétt eins og systir hans.

Uppísofelsi barnanna skaraðist sem sagt og við vorum fjögur í rúminu í góðan tíma :D Sá fimmti, tvíburabróðir stelpunnar, hefur aldrei viljað sofa annars staðar en í sínu rúmi. Hefði samt alveg verið pláss, erum með tveggja metra breitt rúm ;)

Með kallinn veit ég ekki hvað ég á að segja... finnst að hann ætti að sýna þessu meiri þolinmæði. Barnið þarf greinilega á þessu að halda.

Maðurinn þarf að fullorðnast og uppgötva að heimurinn snýst ekki um hann.

http://i.imgur.com/mVrNx4L.jpg

Heldurðu að það gæti hjálpað ef þú færir með stráknum í hans herbergi og myndir liggja annað hvort á dýnunni á gólfinu eða í rúminu hans þangað til hann sofnar aftur?  Gæti það róað hann að geta kveikt á rólegri tonlist þegar hann vaknar?

______________________________________________________________________________________________

hafið þið hjónin farið saman til læknis/sálfræðings og rætt þetta þar, kannski betra ef kallin heyrir þetta frá fagfólki? 

Hvað með að þú sofir inni hjá honum?

æji mér finnst þetta bara góð lendina að hann komi a dýnu. Þá er hann ekkert að trufla ykkur um nottina. 

Veistu ég held ég skilji þig rétt, manninum þínum finnst þú vera gefa eftir í einhverju sem þú ættir ekki að vera að gera. En þér finnst að þetta sé nauðsyn því strákurinn sé hræddur.


Mér finnst kannski málið vera að svona aðeins ræða málin bara svona rólega og rökrétt eiginlega á þessum nótum: "Segjum svo að hann sé ekki hræddur en vill bara koma inn til okkar, hvaða máli skiptir það? Hann er 9 ára það eru takmarkaðar líkur á að hann haldi þessu áfram mjög mörg ár í viðbót. Hvort heldur sem er vani, óþekkt, hræðsla eða hvað það er þá er nótt allaf erfiður tími til að ætla að massa uppeldi. Þið eruð þreytt hann er þreyttur og umræður verða erfiðar. Er ekki bara málið að leyfa honum þetta og vera kannski ekkert að deila um af hverju hann kemur. Hann er greinilega að leita að einhvers konar öryggi hvort sem það er að vana (ef maðurinn þinn er sannfærður um það) eða af einhverju öðru. 


Ég á dóttir sem gerði þetta alltaf hjá okkur (hún er 9 ára) hún hætti þegar hún var 8 ára og við létum hana og systir hennar sem er 5 árum yngir fara að sofa saman í herbergi... þá svona hætti þetta hægt og hægt... Hún var hrædd á nóttunni og við sögðum henni að hún mætti alltaf koma til okkar en ef hún treysti sér til að vera í sínu herbergi með systir sinni þá væri það flott líka. Bara það að hún vissi að hún væri alltaf velkomin sló á mesta óttan og kvíðann. 


En alla vega kannski er pirringurinn hjá manninum þínum meira fólginn í því að þið sjáið þetta á mismunandi hátt frekar en að drengurinn komi til ykkar og þá er kannski málið að þið séuð sammála um að vera ósammála en svona þú svona segir ok þetta er eitthvað sem skiptir mig MIKLU máli hver sem ástæðan fyrir þessu er hjá honum, getum við ekki verið sammála um að ég gefi ekki þetta eftir en þú lúffir í einhverju öðru sem er einhvers konar bitbein ykkar á milli?


Alla vega gangi þér vel