Barnið mitt á vin frá leikskólanum, sem hefur fylgt honum í skólanum. Vinurinn er yfirgengilega stjórnsamur og gengur mjög langt með það. Við höfum gert það sem við getum til að styrkja barnið okkar með að setja mörk, þora að setja hvað maður vill/vill ekki og standa við það, það gengur svona misvel.
Nú er svo komið að hann nennir varla að leika við hann út af stjórnseminni.
Leyfið þið börnum ykkar að segja "nei, ég vil ekki leika" ef þau bara hreinlega vilja ekki leika við barnið sem um ræðir? Maður vill auðvitað ekki að neinn sé skilnn útunand en hversu langt á það að ganga ?
bakarisvakari | Já ég er á því að börn megi velja sér vini og segja nei ég vill ekki leika e...
Já ég er á því að börn megi velja sér vini og segja nei ég vill ekki leika ef þeim líður ekki vel með vininum. Það getur verið erfitt að vera vinalaus en stundun betra en að vera í erfiðu vinasambandi. Ég myndi eyða orkunni í að styrkja barnið í að eignast nýjan vin sem því semur beyur við.
Emmellí | Hann á nefnilega aðra vini sem hann sækir meira í. Þannig að minn strákur e...
Þetta er voða erfitt. Já, börnin mín mega alveg segja að þau vilji ekki leika, þau eru ekki alltaf í stuði fyrir það og það er eðlilegt. En það má samt ekki skilja útundan ef þau eru að leika og aðrir vilja vera með.
En er ekkert hægt að stýra þessu þegar þeir eru að leika hjá ykkur, að þeir verði að annað hvort að skiptast á að ráða þegar þeir eru að leika eða komast að samkomulagi? Leyfir hann hinum kannski alltaf að ráða? Skiljanlega er hann þreyttur á þessu og hættur að nenna að leika við hann, en mér finnst ekki hægt að útiloka hann ef hann á enga aðra vini. Er möguleiki að ræða þetta við foreldrana og reyna að vinna saman með þetta vandamál?
Emmellí | Ég hef reynt það hérna heima (að láta þá skiptast á). Nú eru þeir bara orðni...
Ég hef reynt það hérna heima (að láta þá skiptast á). Nú eru þeir bara orðnir svo stórir að ég er ekkert að fylgjast með öllu hvað þeir eru að gera. Þeir leika úti, inni, heima hjá hinum, í skólanum. Og oft eru mestu vandamálin í skólanum (hef ítrekað rætt við kennarann hans um þetta vandamál).
Þar sem þeir hafa verið vinir frá því í leikskóla þá er mjög gott samband á milli okkar foreldranna. Það verður bara mjög þreytt að vera endalaust að "klaga" barnið. Ég læt vita af verstu tilfellunu svo þau geti rætt við barnið sitt. Svo er þetta líka bara talsmátinn hans (hann talar í alltaf í boðhætti). Foreldar hans og skólinn vita af þessu vandamáli (stjórnsemi).
En takk fyrir svarið. Líklegast held ég bara mínu striki. Hann leikur við þá sem hringja í hann þegar hann er heima en ég þvinga hann ekki til að hringja til baka ef hann er ekki heima þegar símtalið á sér stað. Þetta er nefnilega fín lína, hvenær er byrjað að skilja út útundan. Ég er samt farin að vorkenna honum svolítið að vera fastur að leika við einhvern sem lætur honum líða illa þess vegna langaði mig að vita hvað aðrir myndu gera.
elinnet | Hann á ekki einu sinni að þurfa að leika við hann þó hinn hringi í hann fyrs...
Hann á ekki einu sinni að þurfa að leika við hann þó hinn hringi í hann fyrst og hann sé heima. Hjá mér er stranglega bannað að skilja útundan í skólanum. En utan skólatíma verða börnin að fá að velja hvað þau gera og með hverjum. Það er ekki hægt að láta eigin barni líða illa svo öðru barni líði ekki illa.
Emmellí | Takk fyrir þetta svar :) Mjög hjálplegt.
Það er náttúrulega foreldarana að ala barnið upp, eins og þetta með að tala alltaf í boðhætti. En auðvitað er misauðvelt að ala þessar elskur upp :) Mér finnst samt ekkert að því að þú minnir barnið á kurteisi ef það talar svona við ykkur heima hjá ykkur.
Mér finnst ekki að þú eigir að neyða barnið þitt að leika við hann ef það vill það ekki og það lætur honum líða illa.
Ég hef bara áhyggjur af þessu barni ef það á enga aðra vini. Það er bara rosalega sterkt í mér að við öll sem foreldrar verðum að passa upp á enginn sé útundan og vinalaus. Ég tala reglulega við börnin mín um þessi mál og spyr hvort það sé nokkuð einhver í bekknum þeirra sem er einn í frímínútum og hafi engan að leika við og hvet þau til að bjóða þeim með í leik ef svo er. Þetta er svo mikilvægt. Það væri jafnvel spurning að setja saman fund með foreldrum þessa barns og kennarans og reyna að finna lausnir til að vinna á þessu vandamáli.
daggz | Hér er ekki leyfilegt að skilja útundan. Það er bara ekki í boði. Hins vegar...
Hér er ekki leyfilegt að skilja útundan. Það er bara ekki í boði. Hins vegar má minn alveg segja nei ef hann vill ekki leika, eða bara af því hann vill ekki gera eitthvað ákveðið. Það er munur á því að vilja einfaldlega ekki leika, að geta það ekki eða vera að skilja einn einstakling eða fleiri úr hópnum.
--------------------------------
Prym | Einelti getur einmitt byrjað með ,,saklausri,, útilokun sem á fyllilega rét...
Einelti getur einmitt byrjað með ,,saklausri,, útilokun sem á fyllilega rétt á sér að mati barns eða foreldris. Svo verður krafan sú að skólinn leysi málið sem byrjaði á allt oðrum stað en þar!
orkustöng | hm ætli sé ekki hægt að kenna hvernig á að haga sér , gætir tekið það að þér...
Ég segi honum hiklaust til þegar hann er hérna (með leyfi foreldra) og bendi honum á hvernig hann á að tala við vin sinn. Ég get bara ekki verið alltaf yfir þeim eða elt þá út um allt hverfi...
ert | Bara af því að ég er forvitin - hvernig bregst hann við því að þú segir honu...
Hann tekur því allt í lagi, mér finnst samt eins og hann vilji frekar vera heima hjá sér en leika hér. Stundum þarf ég líka bara að stoppa hann af og tala fyrir barnið mitt. t.d. X, þú stjórnar ekki hvenær Y er orðinn saddur, o.s.frv.
Stundum lagast hann eftir tiltal frá foreldrum sínum, en svo byrar barnið mitt að kvarta aftur (yfirleitt eitthvað uppsafnað).
frekja er í eðli manna og dýra og þarf að þjálfa upp frekjuaðferðir gegnum æskuna til að ná yfirburðum síðar, spurning um að nota tækifærið og kenna þínum strák að reyna að frekjast á móti....
bogi | Þetta eru rosalega flókin mál -
Ég þurfti einmitt að kenna syni mínum að se...
Ég þurfti einmitt að kenna syni mínum að setja mörk og standa með sjálfum sér. Ég vildi ekki fórna barninu mínu fyrir annað barn, það bara gengur ekki upp. Hins vegar varð þetta til þess að minn byrjaði að segja oftar og oftar nei, þó ég væri að reyna að fá hann til að segja stundum já.
Þetta er rosalega fín lína - ég reyni að setja mörk í mínu lífi og reyni að takmarka samskipti við fólk sem veldur mér vanlíðan. Ætla börnunum mínum ekki eitthvað annað.
