eftirsjá?

Hef i rauninni ekkert svar við þessu. Var i svona sambandi aður og var bara blind a það hvernig hann kom i raun fram við mig. Hættum saman manuði eftir fæðingu barnsins okkar og var einstæð i ár i foreldrahusum og kynntist siðan nuverandi eiginmanni :) þi sjalf verður bara að finna hvað se rett. Eg meina sambönd eiga sin ups and downs og maður verður að finna milliveginn

Þetta er ekkert til að skammast sín fyrir, þetta er algengara en þú heldur og ég trúi því að þið getið unnið í þessu. Eins og þú segir þá eruði ung og miklar breytingar framundan, kannski smá stress í gangi sem sjaldan dregur fram það besta í manni. Það er rosalega gott að tala við þriðja aðila, fá ráð og hvatningu. Getur prófað að tala við fjölskyldudeild Rauða krossins, yndislegt fólk þar. Það eru margar leiðir og algjörlega þessu virði að láta á reyna, gæti kostað en maður eyðir í meiri vitleysu en svona. Ef ykkur þykir vænt um hvort annað og finnst þið eiga vin í hvort öðru þá hvet ég ykkur til að vinna í þessu, öll sambönd ganga einhvern tíma í gegnum algjört hell og annar eða báðir vilja helst bara fara, það er svo góð tilfinning að komast upp úr svona farvegi og sambandið verður bara sterkara. Gangi ykkur rosalega vel með allt!!

Ertu byrjuð í mæðravernd á heilsugæslustöðinni þinni? Þú skalt segja ljósmóðurinni akkúrat þetta sem þú skrifaðir hér. Það eru ýmis úrræði og stuðningur í boði, hvort sem þú kýst að halda áfram í sambandinu eða slíta því.

Stelpur , takk æðislega fyrir svörin , finn hjálp eða von í þeim öllum..
Ég vona innilega að þetta sé tímabil , en svo er maður alltaf svo hræddur um að þetta versni um helming eða tvöfalt eftir að barnið er fætt , og maður er alltaf að heyra það allstaðar , ef þetta er svona nuna að þetta verður hell eftir að barnið er fætt , en við erum búin að ræða mikið saman nuna og hann ætlar að gera sitt besta og ég ætla gera mitt besta og sjá hvert það leiðir , ég get ekki ímyndað mér framhaldið án hans og hann ekki mín , en stundum er það betra ef það er ekki hægt að laga hlutina , en annars erum við byrjuð í mæðravernd og ég hef verið að hugsa hvort það sé ekki einhverskonar félagsráðgjöf sem við gætum farið til , en ég spyr út i það í 16 v skoðuninni sem er bráðlega :)
Takk aftur fyrir svörin , alltaf gott að fá von , eða lesa reynslu hjá öðrum :)

Það á að vera í boði á heilsugæslunni fyrir verðandi foreldar að tala við sálfræðing á stöðinni frítt. Það er allavegana í boði á heilsugælsunni minni. Fékk bækling um það þegar að ég mætti í fyrsta ljósmæðratímann, endilega ræddu þetta við ljósuna þína.

Svo er sp hvort þessi viku pása sé kannski einmitt það sem þið þurfið, tími frá hvort öðru til að hugsa hvað þið viljið í sitthvoru lagi út úr sambandinu og hvort það séu sömu hlutirnir. Hittast svo eftir vikuna, fara kannski út að borða á einhvern rólegan stað eða kaffihús og ræða málin í rólegheitum, og reyna að hafa samræðurnar uppbyggilegar, ekki detta í "þú ert svona og svona" heldur meira að segja hlutina frá ykkur sjálfum, "stundum líður mér eins og verkaskiptingin sé ekki jöfn" eða "stundum verð ég pirruð/sár/leið yfir því hvernig heimilið er allt í rúst" það er ótrúlegt hvað maður kemst langt áfram í samræðunum þannig. Ástin er greinilega til staðar, allavega þín megin þannig að ég læt mér ekki detta það í hug að segja þér að sparka honum út til frambúðar, enda vandamálið kannski ekki þess eðlis að það sé ekki hægt að leysa það, allavega reyna, en þið þurfið greinilega bæði að ræða málin á rólegu nótunum. Vonandi gengur þetta upp hjá ykkur en annars er góð hugmynd líka sem hipster skrifaði að spjalla við ljósuna, þetta eru rosalegar breytingar fyrir hann líka, allt önnur ábyrgð sem hann er að fara að takast á við og oft er meira aðhald í kringum okkur mömmurnar og þeir gleymast svolítið og það kannski birtist í þessum pirring og mótþróa hjá honum, það þýðir alls ekkert að hann sé einhver glataður gaur, bara að honum líði kannski eins og hann sé útundan

Ég myndi panta tima hjá hjónaráðgjafa og hafa samband við kærasta þinn og biðja hann um að koma með þer til að leysa þetta mál