þriðja barnið

Er að í sömu pælingum. Hef áhyggjur af því hvernig það verður þegar börnin eru komin með yfirhöndina og svo á ég erfiðar meðgöngur að baki og er ekkert sérstaklega spennt fyrir því að vera ólétt með tvö börn að hugsa um :/

mér fannst mesti munurinn að koma með þriðja barnið en það gekk svo sem vel. 

Ég veit ekki hvernig er með muninn því fyrstu börnin mín eru tvíburar, hef ekki prófað að vera með eitt . Mér fannst þetta ekki verða erfitt af því þau voru 3, það var bara erfitt meðan við vorum að læra á þetta nýja líf og finna út hvernig virkaði best að gera hlutina við breyttar aðstæður. Auðvitað er maður stundum að verða gráhærður en aðalega þykir mér bara ofsalega vænt um litla gengið mitt.

Ég fríkaði samt út þegar ég varð ólétt, ég var nýbúin að missa fóstur og hreint ekki komin yfir það. Meðgöngunni var síðan eytt í einu löngu kvíðakasti (er með kvíðaröskun í kjölfar tvíburameðgöngunnar sem magnaðist illa upp á þessari meðgöngu) og haltrandi vegna grindarverkja. Svo kom stelpan, svaf illa fyrsta hálfa árið og já - þetta var svona misauðvelt. Samt fékk ég ekki fæðingarþunglyndi eins og eftir tvíburafæðinguna.

Nú eru þau 5 og 2 ára og þrátt fyrir þetta langar mig stundum pínulítið í fjórða þegar ég sé nýfædd börn. Annars finnst mér stærsti kosturinn að við komumst ennþá öll fjölskyldan í einn venjulegan bíl þannig við ætlum að stoppa hér :p